کدو هابارد ، باترنوت ، بلوط ، دلیکاتا و اسپاگتی برخی از انواع مختلفی هستند که در پاییز در سوپر مارکت ها ظاهر می شوند. کدو تنبل در یک گروه قرار می گیرد ، اما برخی از آنها خوب غذا می خورند در حالی که برخی دیگر فیبردار و/یا آبکی هستند. مانند بسیاری از سبزیجات و میوه های موجود در بازار ، انواع تجاری اغلب برای معیارهایی غیر از طعم انتخاب می شوند ، اما تنوع بسیار زیادی در انواع آن وجود دارد که خودتان می توانید آنها را پرورش دهید.
مراحل
قسمت 1 از 3: کاشت کدو حلوایی خود
مرحله 1. گونه ها را بر اساس آب و هوای خود و فضایی که در دسترس دارید انتخاب کنید
اگر فصل گرم طولانی دارید تقریباً می توانید هر چیزی را رشد دهید. اگر کوتاهتر است ، انواع زودرس را انتخاب کنید. برخی از کدوها در انگورهایی رشد می کنند که می توانند زمین زیادی را بپوشانند ، بنابراین اگر فقط فضای 12 12 12 پا دارید ، بهتر است از انواع درختچه استفاده کنید. بیشتر جزئیات روی بسته بندی موجود است. در اینجا چند اصل وجود دارد که باید در نظر بگیرید:
- کدو حلوایی. این نوع کدو به شکل بطری با پوست قهوه ای روشن است. این یکی از محبوب ترین ، رایج ترین و بدون شک خوشمزه ترین است. این نوع دارای عطر و طعم غنی و بافت صاف است ، علاوه بر مقاومت طبیعی در برابر خوک انگور کدو. آنها به مدت شش ماه یا بیشتر ذخیره می شوند.
- کدو حلوایی. این نوع با کدو تنبل تفاوت چندانی ندارد ، اما سریعتر از باترنات یا هابارد بالغ می شود. برای مناطق با فصل رشد کوتاهتر و سردتر مناسب است. به احتمال زیاد هر گیاه به شدت رشد می کند و محصولات سنگین چمباتمه زده و میوه های سبز رنگ تولید می کند. این نوع به مدت چهار تا شش ماه ذخیره می شود.
- کدو هابارد و کدو کابوچا. این دو نوع اغلب به دلیل شباهت هایی که دارند با هم جمع می شوند. آنها می توانند اندازه متوسط یا کاملاً بزرگ باشند. به طور کلی ، آنها گوشت خشک تری نسبت به سایر کدو های زمستانی دارند. رنگ آنها از نظر تنوع متفاوت است و همه گونه ها به مدت چهار تا شش ماه ذخیره می شوند.
- کدو حلوایی و کدوی پیراشکی. کدو حلوایی استوانه ای شکل و کدو تنبل کدو شکل است. هر دوی آنها میوه هایی با اندازه یک عاج و رنگ عاجی با نوارهای سبز تولید می کنند که هنگام نگهداری نارنجی می شوند. اگر در آب و هوای سرد زندگی می کنید ، رشد آنها بسیار آسان است. آنها به سرعت بالغ می شوند و برای سه تا پنج ماه ذخیره می شوند.
- کدو بلوط. این نوع یک میوه آجدار و گرد با پوسته های طلایی یا سبز است. آنها همچنین به سرعت بالغ می شوند و حداقل به مدت سه ماه ذخیره می شوند. آنها در مناطق با تابستان کوتاه محبوب هستند ، زیرا مراحل بلوغ زمان زیادی نمی برد.
- کدو اسپاگتی. اینها به این دلیل نامیده می شوند که پر از الیاف رشته ای هستند که شبیه ماکارونی هستند. میوه های مستطیلی دارای پوسته های صافی هستند که از برنزه تا نارنجی متفاوت است و برای سه تا شش ماه ذخیره می شوند.
مرحله 2. بذرهای خود را بعد از آخرین یخبندان بکارید
شما باید دانه کدو حلوایی خود را در ابتدای بهار هنگامی که خاک به حداقل 60 درجه فارنهایت (15 درجه سانتی گراد) گرم شده است بکارید. از طرف دیگر ، می توانید آنها را در داخل خانه زیر نورهای روشن و فلورسنت بکارید.
- در منطقه 6 و گرمتر ، حتی می توانید دانه های خود را در اوایل تابستان بکارید. شما باید 14 هفته قبل از اولین "یخبندان" مورد انتظار کاشت را متوقف کنید. اگر فصل رشد کوتاهی دارید ، می توانید آنها را در داخل خانه شروع کنید و بعد از تمام شدن تهدید زمستان ، آنها را به خارج منتقل کنید.
- اگر آنها را در داخل می کارید ، از گلدان های زیست تخریب پذیر مانند گلدان های ذغال سنگ نارس استفاده کنید تا هنگام کاشت آنها در خارج ، بتوانید کل گلدان را بکارید. حذف کدو حلوایی از گلدان پلاستیکی می تواند ریشه آنها را مختل کرده و رشد آنها را مختل کند.
مرحله 3. خاک خود را آماده کنید
کدو سبز شرایط گرم را با خاکی حاصلخیز ، زهکشی خوب و pH 6 تا 6/5 دوست دارد برای رشد و تولید خوب ، باید مقدار زیادی مواد ارگانیک به باغ خود اضافه کنید. کودهای پوسیده و کمپوست برای تامین مواد مغذی مورد نیاز گیاهان بهترین هستند. آنها را عمیقاً فرو کنید تا ریشه کدو به راحتی نفوذ کند.
- کدوها اغلب در "تپه ها" کاشته می شوند. اینها با گرم شدن سریعتر خاک و افزایش زهکشی به رشد کدو کمک می کنند. حتی در مناطق با زهکشی خوب ، تپه ها می توانند گیاهان شما را با تأمین خاک گرم هنگام شروع رشد تقویت کنند.
- تپه ها همیشه به معنای واقعی کلمه به معنی یک منطقه بلند نیستند. اگر خاکی با زهکشی سریع و آب و هوای خشک تر دارید ، ممکن است در واقع گودال هایی ایجاد کنید ، با یک پشته وسیع در اطراف آنها ، تا آب را نگه دارید. مقداری کود و کود اضافی نیز به منطقه زیر تپه های خود اضافه کنید.
مرحله 4. در هر تپه شش دانه در عمق یک اینچ (2 سانتی متر) در نقطه ای آفتابی بکارید
شما می خواهید هر تپه بخشی از یک ردیف عرض 3 فوت باشد (آنها به فضای خود نیاز دارند). حدود 5 تا 6 فوت (2 متر) بین تپه ها بگذارید. برای اطمینان از زهکشی مناسب ، خاک را تا یک پا در زیر سطح شل کنید - در این مرحله می توانید کود یا کمپوست را نیز مخلوط کنید.
- آنها باید در حدود 10 روز ظاهر شوند. اگر فصل کوتاهی دارید ، می توانید با کاشتن آنها در داخل خانه ، رشد خود را افزایش دهید ، اما اگر خیلی زود کاشت کنید و کدو در گلدان آنها ریشه دار شود ، در واقع رشد آنها را متوقف می کند.
- هنگام کاشت ، آنها را خوب آبیاری کنید. آنها برای شروع به انفجار اولیه آب نیاز دارند.
قسمت 2 از 3: مراقبت از اسکواش خود
مرحله 1. گیاهان خود را در حدود 1 اینچ (2
5 سانتی متر) آب در هفته به در بیشتر مناطق آب و هوایی ، این امر برای قوی نگه داشتن گیاهان شما کافی است. با این حال ، اگر در آب و هوای بسیار خشک زندگی می کنید ، می توانید هر 2-3 هفته از آبیاری به روش سیل استفاده کنید.
- علفهای هرز را بردارید تا آب شما را نبرد. کمبود آب می تواند باعث کندی گیاهان شما شود و علف های هرز از مواد مغذی ای که با تمام این زحمت کشیده اید برای حفاری در خاک خود استفاده خواهند کرد.
- سیستم قطره ای خوب است اما اگر نمی خواهید این کار را انجام دهید ، سنگرهای ساده بین تپه ها به شما کمک می کند تا زمانی که انگورها بیداد می کنند آب را به جایی که می خواهید برسانید.
- آبیاری در صبح زود باعث تبخیر آب می شود. این خوب است زیرا آب ایستاده روی برگها می تواند شرایط خوبی را برای بیماری ایجاد کند.
- در روزهای گرم ، طبیعی است که برگها در گرمای روز کمی پژمرده شوند ، اما غالباً عصرها سفت می شوند. با این حال ، اگر برگها زود زود پژمرده شوند قبل از اینکه هوا خیلی گرم باشد ، گیاهان شما به آب بیشتری احتیاج دارند.
مرحله 2. گیاهان خود را نازک کنید
هنگامی که گیاهان شما چند برگ گذاشتند (به این می گویند جوانه زنی) ، همه را بجز دو یا سه عدد حداکثر در هر تپه بکشید و فقط قوی ترین گیاهان را باقی بگذارید. به سادگی فضای کافی برای رشد همه آنها در بزرگسالی وجود ندارد.
در این مرحله ، ممکن است بخواهید روکش های ردیفی برای محافظت از گیاهان کوچک خود در برابر حشرات و اطمینان از رشد کامل آنها ایجاد کنید
مرحله 3. مراقب اشکالات و بیماری ها باشید
در ایالات متحده ، حشرات کدو و انگور خوک کدو می توانند در مدت زمان کوتاهی در انگور انجام دهند. حشرات کدوی خاکستری تیره زیر برگ ها کمین کرده و آب گیاه را می مکند. مته ها یک کرم خروس یا یک پروانه کوچک هستند که در ساقه ها سوراخ می شوند و ساقه را از بین می برند. مراقب تخم مرغ آنها در زیر برگها و در امتداد زمین باشید. اگر در اروپا زندگی می کنید آن حشرات را ندارید اما چیزهای دیگر همچنان می توانند به گیاهان شما آسیب برسانند ، بنابراین هوشیار باشید!
- روکش های ردیفی شناور می تواند به این مشکل کمک کند ، اگرچه وقتی گلهای ماده شما ظاهر می شوند ، باید آنها را بردارید تا بتوان آنها را گرده افشانی کرد. شته ها را می توان با اسپری صابون یا آب کنترل کرد و در آخرین نتیجه از چریش استفاده کنید.
- "کپک پودری" یکی دیگر از مجرمان ، هر چند بدون اشکال است ، که باید به دنبال آن باشید. در نیمه دوم رشد ، گیاهان را با مخلوط یک قسمت شیر به شش قسمت آب هر دو هفته اسپری کنید تا از این بیماری جلوگیری شود.
مرحله 4. افزودن کود بیشتر را در نظر بگیرید
در حدود یک ماه ، می توانید کود کود را به انگورها اضافه کنید - حدود 10 اینچ در هر طرف. زیاد نزدیک نکنید وگرنه به ریشه هایی که در هر گره برگ می فرستند آسیب می رسانید.
بسته به گونه ای که کاشته اید ، حدود 80 تا 110 روز به طور کامل نمی رسند. هنوز زمان زیادی برای جذب کود وجود دارد
مرحله 5. به دنبال گل باشید
در این مرحله ، شما باید شروع به دیدن گل کنید. اولین گلها معمولاً نر هستند و میوه نمی دهند ، اما زنبورها را تربیت می کنند. گلهای ماده کمتر از طریق تورم زیر قاعده گل قابل تشخیص هستند. این تورم کدو حلوایی آینده شماست.
اگر به شکل کدو تبدیل نشوند ، ممکن است زنبورهای کافی برای گرده افشانی نداشته باشید. شما مجبورید آنها را با بیرون رفتن صبح زود و گرفتن اندام مرکزی پوشیده از گرده در گل نر و مسواک زدن آن در سراسر بدن گلهای ماده گرده افشانی کنید
مرحله 6. رشد تورم را مشاهده کنید
شما می دانید که گرده افشانی موفقیت آمیز بوده است اگر گل پژمرده شود و این تورم در چند روز آینده به طور قابل ملاحظه ای رشد می کند. در این مرحله ، تنها کاری که باید انجام دهید این است که انگور خود را آبیاری کرده و علف هرز کنید و مراقب حشرات یا بیماری باشید.
شما همیشه خاک مرطوب نمی خواهید. در طول تابستان گرم بدون باران احتمالاً هر چند روز یکبار آبیاری می کنید. مراقب برگهای پژمرده باشید ، این بدان معناست که آنها قطعاً به نوشیدنی احتیاج دارند
مرحله 7. استفاده از نی در زیر کدو سبز را در نظر بگیرید
وقتی کدو حلوایی شما شروع به رشد کرد ، می توانید در صورت تمایل یک تخت کاه را زیر آنها قرار دهید تا از زمین دور شده و عاری از لک و پوسیدگی نباشد. با این حال ، اگر آبیاری بیش از حد انجام ندهید یا کدو در فرورفتگی مرطوب شکل نمی گیرد ، پوسیدگی نباید مشکلی ایجاد کند.
قسمت 3 از 3: برداشت و ذخیره کدو حلوایی خود
مرحله 1. از حاصل زحمات خود استفاده کنید
کدو زمستانی عموماً زمانی رسیده است که دیگر نتوانید پوست را با ناخن خود سوراخ کنید. مطمئن ترین چیز این است که آنها را روی انگور بگذارید تا زمانی که انگور شروع به مردن کند ، اما قطعاً باید آنها را قبل از یخبندان وارد کنید. گفته می شود ، میوه های نارس به خوبی ذخیره نمی شوند ، بنابراین مطمئن شوید که آنها را تا زمانی که ممکن است در حال رشد نگه دارید. به احتمال زیاد در هر گیاه سه تا پنج کدو دریافت خواهید کرد.
- آنها را با برش از انگور جدا کنید و تا جایی که می توانید ساقه بگذارید ، حداقل در حدود یک اینچ.
- آنها را با ساقه بلند نکنید. در صورت جدا شدن کدو پوسیده می شود. مراقب باشید که به پوست آسیب نرسانید زیرا این امر باعث ایجاد پوسیدگی می شود.
مرحله 2. کدوها را برای نگهداری خرد کنید
این بدان معناست که انواع بهتر را برای 3-5 روز در یک مکان گرم بگذارید تا پوست سخت تر شود و از آنها در برابر قارچ و باکتری محافظت کند. Butternut ، Hubbard و انواع مرتبط (C. maxima و C. moschata) از درمان سود می برند. کدو تنبل بلوط و دلیکاتا انبار خوبی نیستند و تلاش برای درمان آنها می تواند زمان ماندگاری کمتری داشته باشد ، بنابراین شما می خواهید آنها را از زمان برداشت خنک نگه دارید و در عرض 2-3 ماه از آنها استفاده کنید.
یک مکان "گرم" باید 70 تا 80 درجه فارنهایت (21 تا 26 درجه سانتی گراد) باشد. قبل از این مرحله ، ممکن است بخواهید آنها را با یک پارچه مرطوب و تمیز تمیز کنید تا از هرگونه کثیفی که می تواند بر روی گیاه ترشح شود ، خلاص شوید. فرآیند پخت پوست را می بندد و ساقه را خشک می کند و برای استفاده آماده می شود
مرحله 3. کدو حلوایی خود را در جای خنک نگهداری کنید
نباید خیلی خشک یا خیلی مرطوب باشد. یک اتاق خنک از یک خانه ، یک ایوان گرم نشده اگر یخ نزند ، یک انبار سرد اگر خیلی مرطوب یا کدر نیست ، همه امکانات هستند - حتی زیر تخت شما می تواند کار کند.
چشم های خود را برای علائم پوسیدگی باز نگه دارید ، در غیر این صورت ممکن است در جایی که کدو حلوایی شما قرار داشت ، یک گودال تخمیر پیدا کنید. بررسی هر یک یا دو هفته باید کافی باشد
نکات
- بسیاری از کدو های زمستانی ، اما نه همه آنها ، وقتی هنوز سبز هستند ، تا حدی خوب هستند. یک کره واقعاً نارس به اندازه یک کدو سبز است و می توانید از آن به همان روش ها استفاده کنید. از این میوه برای میوه هایی که دیر غلیظ شده اند و زمان رسیدن آنها نمی گذرد استفاده خوبی می شود.
- اگر دوست دارید ، می توانید دانه ها را برای سال آینده ذخیره کنید. آنها را تمیز کنید و بگذارید تا چند هفته خشک شوند ، سپس در جای خنک نگهداری کنید. یک کیسه کوچک قابل بسته شدن مجدد در یخچال بهترین است. مطمئن شوید که تنوع خالص دارید - اگر کدو تنبل و کدو سبز را در یک باغ پرورش دهید ، ممکن است یک صلیب دریافت کنید که نه جذاب است و نه بسیار خوب برای خوردن. اگر مصمم هستید ، نحوه گرده افشانی کدو را با دست بیاموزید.
- اگر این اولین بار است که یک نوع کدو حلوایی می خورید ، بهتر است به جای تکیه بر دستور العمل های انواع دیگر ، دستور العمل های آن نوع خاص را جستجو کنید ، زیرا تفاوت هایی در نحوه تهیه انواع خاصی وجود دارد. به عنوان مثال ، شما معمولاً کدو حلوایی را متفاوت از نحوه طبخ کدو اسپاگتی می پزید.
