باغداران از هر نوع گاهی با چالش بهبود خاک در یک تکه زمین روبرو می شوند. همه خاکها برای کشت محصولات زراعی عالی نیستند و بهبود خاک یک کار معمول برای کارگران کشاورزی است ، چه در پروژه ای کوچک و چه در پروژه ای بزرگ. به منظور بهبود م soilثر اصلاح خاک ، فرد باید برخی مهارت ها و استراتژی های خاص را روی میز بیاورد. در اینجا برخی از روشهای متداول برای بهبود خاک و افزایش عملکرد موثر یک قطعه زمین ذکر شده است.
مراحل
قسمت 1 از 3: بهبود مواد مغذی خاک
مرحله 1. بررسی کنید که گیاهان شما به کدام مواد مغذی نیاز دارند
سه عنصر بسیار مهم برای باغبانی وجود دارد: نیتروژن (N) برای رشد برگ و ساقه ، فسفر (P) برای ریشه ، میوه و دانه و پتاسیم (K) برای مقاومت در برابر بیماری ها و سلامت کلی. گیاهان جوان ممکن است به فسفر بیشتری برای تمرکز بر رشد برگ نیاز داشته باشند و گیاهان معمولاً در خارج از فصل رشد به مقدار کمتری از این مواد مغذی نیاز دارند. برای دستیابی به بهترین نتیجه ، گیاهان خاصی را که در حال رشد هستید جستجو کنید تا نیازهای آنها را دریابید. این معمولاً به عنوان سه عدد "NPK" داده می شود و نسبت یا مقدار کل این مواد مغذی را به ترتیب بیان می کند.
اگر می خواهید یک گزارش دقیق از مواد مغذی موجود در خاک خود تهیه کنید ، نمونه های خاک را به دفتر توسعه محلی یا آزمایشگاه آزمایش خاک خود ارسال کنید. این امر برای اکثر باغ های خانگی ضروری نیست ، مگر اینکه گیاهان شما از رشد کند یا تغییر رنگ رنج می برند
مرحله 2. کودها را از منابع ارگانیک انتخاب کنید
مواد گیاهی و حیوانی مانند امولسیون ماهی یا هیدرولیزات ماهی بهترین نوع کود را برای رشد میکروبی طولانی مدت فراهم می کند که خاک را غنی از مواد مغذی و متخلخل نگه می دارد. کودهای سنتز شده در آزمایشگاه ها معمولاً گیاه را بدون بهبود خاک تغذیه می کنند و در برخی موارد حتی ممکن است اثرات منفی داشته باشند.
هنگام کار با مواد افزودنی خاک همیشه از دست ها و صورت خود محافظت کنید ، زیرا ممکن است حاوی برخی از باکتری ها و سایر تهدیدات سلامتی باشد
مرحله 3. استفاده از کود یا سایر مواد آلی را در نظر بگیرید
به جای کود ساخته شده ، ممکن است بتوانید گزینه های ارزان تر و تصفیه نشده را از فروشگاه یا مزرعه باغ تهیه کنید. کود می تواند مواد مغذی و همچنین مواد آلی را که باعث تجزیه و بهبود وضعیت خاک می شود ، اضافه کند. در اینجا چند گزینه متداول وجود دارد:
- کودها باید حداقل یک ماه قبل از استفاده تجزیه شوند تا از آسیب رساندن به گیاهان جلوگیری شود. بپرسید که آیا کشاورز از علف کش ها در مراتع خود استفاده می کند یا خیر. شما می خواهید از کود از آن منبع اجتناب کنید ، زیرا علف کش در کود وجود دارد. کود مرغ یا بوقلمون ارزان است ، اما می تواند باعث مشکلات رواناب در مزارع بزرگ شود. کود گاو ، گوسفند ، بز و خرگوش از کیفیت بالاتری برخوردارند و بوی تندتری ندارند.
- پودر استخوان را برای فسفر ، یا پودر خون را برای نیتروژن اضافه کنید.
مرحله 4. کمپوست خود را تهیه کنید
کودهای جدید معمولاً چهار تا هشت ماه طول می کشد تا بالغ شوند ، مگر اینکه با افزودن باکتری های خاص به این روند سرعت بخشید. اگر مایل به ادامه روند هستید ، این پروژه بلند مدت هم برای بافت خاک و هم برای مواد مغذی مفید خواهد بود. یک ظرف بزرگ در فضای باز بگذارید ، محکم بسته شود تا از حیوانات محافظت شود ، اما سوراخ هایی برای جریان هوا وجود داشته باشد. با این تکنیک ها از آن مراقبت کنید:
- با حدود 20٪ خاک ، کود یا کودهای بالغ شروع کنید. 10 تا 30 sc ضایعات مواد غذایی خام و گیاهی ؛ و 50 تا 70 dry برگ خشک ، چمن و بریده های حیاط. اینها را کاملاً با هم مخلوط کنید.
- کمپوست را گرم و مرطوب نگه دارید و محصولات غذایی خام و غیر گوشتی را از ضایعات آشپزخانه بریزید.
- حداقل یک یا دو هفته یکبار کمپوست را با چنگک یا بیل بچرخانید تا اکسیژن را برای باکتری های مفید تشویق کند.
- کرم ها را در مناطق مرطوب زیر سنگ ها جستجو کنید و آنها را به سطل کمپوست اضافه کنید.
- هنگامی که کمپوست در حالت فشرده شدن به هم می چسبد ، کاملاً بالغ (آماده استفاده) است ، اما به راحتی می توان آن را از هم جدا کرد. الیاف گیاهی هنوز باید قابل مشاهده باشند ، اما کمپوست باید عمدتاً همگن باشد.
- سعی کنید کمپوست خود را الک کنید. کمپوست موجود در الک آماده استفاده است. قطعات بزرگتر را به سطل کمپوست برگردانید.
مرحله 5. مواد کود دهنده را اضافه کنید
چه از کود جامد ، چه از کود پوسیده و چه از کمپوست استفاده کنند ، اکثر باغداران این ترکیب را کاملاً با خاک مخلوط می کنند. بسیاری از محصولات با 30٪ کمپوست ، 70٪ مخلوط خاک خوب عمل می کنند ، اما سبزیجات و میوه ها اغلب با مقدار کمتری از کمپوست بهتر عمل می کنند. مقدار کود بسته به غلظت آن بسیار متفاوت است. دستورالعمل گیاه خاص خود را دنبال کنید.
- جنبش باغبانی "نه تا" یا "بدون حفر" از افزودن مواد به سطح و اجازه تجزیه تدریجی آن در خاک حمایت می کند. پزشکان این روش را طبیعی تر و کمتر تهاجمی برای بهبود خاک می دانند ، اگرچه نتایج کامل ممکن است سالها طول بکشد و مواد آلی فراوان به طول انجامد.
- در پاییز برای بهترین نتیجه اضافه کنید. بسیاری از گیاهان هر یک یا دو ماه در طول فصل رشد از "افزایش" سود می برند ، اما این بین گونه ها و گونه ها متفاوت است.
- اگر فکر می کنید کود یا کمپوست به اندازه کافی پوسیده نشده است ، یک دایره خاک معمولی را در اطراف گیاهان نگه دارید تا از سوختن آنها جلوگیری شود.
مرحله 6. عناصر کمیاب را اضافه کنید
بسیاری از عناصر کمیاب وجود دارند که تأثیر کمتر مهم یا مستقیم دارند ، اما اگر از سطوح مورد نیاز پایین بیایند ، می توانند باعث ایجاد مشکلات بهداشتی در خاک یا خاک نامناسب شوند. اگر می خواهید این موارد را شامل شوید ، قبل از کاشت ماسه سبز ، کنجاله لپه یا آزومیت © را در خاک مخلوط کنید. برای باغچه های کوچک خانه ، ممکن است این کار را ضروری نبینید مگر اینکه گیاهان شما مشکلات بهداشتی ایجاد کنند.
- مهمترین عناصر کمیاب آهن ، بور ، مس ، منگنز ، مولیبدن و روی است.
- مواد افزودنی که در اینجا توضیح داده شده طبیعی هستند و برای کشاورزی ارگانیک مناسب هستند.
مرحله 7. تناوب محصول را در نظر بگیرید
اگر سال به سال همان نوع گیاه را در یک مکان بکارید ، سریعتر مواد مغذی خاک را از بین می برد. برخی از گیاهان از مواد مغذی کمتری استفاده می کنند و یا حتی نیتروژن را به خاک اضافه می کنند ، بنابراین برنامه چرخشی گیاهان در هر سال سطح مواد مغذی را پایدار نگه می دارد.
- برای باغبانی در خانه ، با این راهنمای ساده تناوب محصول شروع کنید. برای کشاورزی ، با یک کشاورز با تجربه محلی یا دفتر توسعه کشاورزی مشورت کنید ، زیرا برنامه تناوب بسته به محصولات موجود متفاوت است.
- کشاورزان همچنین می توانند از "محصولات پوششی" زمستانی که برای تأمین مواد مغذی محصول واقعی رشد می کنند ، استفاده کنند. حداقل 30 روز قبل از اولین یخبندان مورد انتظار ، محصول مقاوم در برابر سرما بکارید ، یا اگر محصول فقط تا حدی مقاوم در برابر سرما باشد ، 60 روز بکارید. حداقل سه یا چهار هفته قبل از کاشت محصول معمولی محصول را بچینید یا برش دهید و محصول پوششی را روی زمین بگذارید تا پوسیده شود.
- همچنین می توانید یک محصول رو به رشد سریع تابستانی مانند گندم سیاه بکارید. این به شما این امکان را می دهد که بدون نیاز به کشت زیاد در طول تابستان ، خاک را بهبود بخشیده و آماده کنید. تا 30 روز پس از کاشت محصول زراعی.
مرحله 8. افزودن قارچ یا باکتری مفید را در نظر بگیرید
اگر خاک شما هوادهی خوبی داشته باشد و مواد مغذی آن تامین شود ، جمعیت میکروب ها به تنهایی رشد می کنند و مواد گیاهی مرده را به مواد مغذی تجزیه می کنند که گیاهان می توانند مجدداً از آنها استفاده کنند. برای سلامت بیشتر خاک ، ممکن است بتوانید افزودنی های باکتریایی یا قارچی را از یک فروشگاه لوازم باغ خریداری کنید ، اگر مناسب گونه های گیاهی شما باشد. خاکی که به سرعت تجزیه می شود نیازی به این افزودنی ها ندارد ، اگرچه هیچ قانون سخت و سریع در مورد میزان استفاده یا زمان توقف وجود ندارد.
- یکی از رایج ترین افزودنی ها نوعی قارچ به نام mycorrhizae است. این به ریشه گیاه متصل می شود و به آنها کمک می کند مواد مغذی و آب بیشتری جذب کنند. همه گیاهان به جز اعضای جنس Brassica (شامل خردل و سبزیجات چلیپایی مانند کلم بروکلی و بوک چوی) از این مزیت برخوردار می شوند ، مگر اینکه خاک از قبل در شرایط عالی قرار گرفته باشد.
- اغلب باکتری هایی به نام ریزوبیوم در خاک وجود دارد ، اما برای اطمینان می توانید از یک مایه تلقیح ریزوبیوم خریداری کنید. اینها با حبوباتی مانند سیب زمینی و لوبیا ارتباط همزیستی ایجاد می کنند و نیتروژن را به خاک اضافه می کنند.
قسمت 2 از 3: بهبود بافت خاک
مرحله 1. مثلث خاک را درک کنید
دانشمندان خاک ذرات تشکیل دهنده خاک را به سه دسته تقسیم می کنند. ذرات ماسه بزرگترین ، سیلت تا حدودی کوچکتر و ذرات رس کوچکترین هستند. نسبت این سه نوع ، نوع خاک شما را تعیین می کند ، که در نمودار به نام "مثلث خاک" توضیح داده شده است. برای اکثر گیاهان ، شما باید به دنبال یک "لوم" یا تقریباً 40-40-20 مخلوط ماسه ، لای و خاک رس باشید.
ساکولنت ها و کاکتوس ها اغلب "لوم شنی" با 60 یا 70٪ ماسه را ترجیح می دهند
مرحله 2. یک آزمایش سریع بافت را امتحان کنید
یک توده کوچک خاک را از زیر لایه سطحی بالا بردارید. آن را مرطوب کنید ، سپس سعی کنید آن را به شکل یک توپ درآورده و آن را به صورت روبان صاف کنید. این روش سریع و کثیف می تواند مشکلات اصلی را بر اساس تشخیص زیر تشخیص دهد:
- اگر نوار خاک شما قبل از رسیدن به 2.5 سانتی متر (1 اینچ) می شکند ، لوم یا لجن دارید. (اگر اصلاً نتواند یک توپ یا روبان تشکیل دهد ، شما خاک شنی دارید.)
- اگر اندازه نوار شما قبل از شکستن 2.5 تا 5 سانتی متر (1 تا 2 اینچ) باشد ، شما خاک رس دارید. خاک شما احتمالاً می تواند از ماسه و لای بیشتری استفاده کند.
- اگر نوار شما به بیش از 5 سانتی متر (2 اینچ) رسید ، شما رس دارید. همانطور که در انتهای این بخش توضیح داده شده است ، خاک شما به مواد افزودنی اصلی احتیاج دارد.
مرحله 3. نمونه خاک را برای آزمایش کامل آماده کنید
اگر هنوز از خاک خود مطمئن نیستید ، می توانید با بیست دقیقه کار و چند روز انتظار ، اطلاعات دقیق تری بدست آورید. برای شروع ، خاک سطح را دور بریزید ، سپس نمونه ای از خاک خود را در عمق 15 سانتی متر (6 اینچ) حفر کنید. آن را روی روزنامه پخش کنید تا خشک شود ، و همه زباله ها ، سنگها و سایر بقایای بزرگ را بردارید. توده های خاک را بشکنید ، تا آنجا که ممکن است آن را جدا کنید.
مرحله 4. مواد را برای آزمایش شیشه مخلوط کنید
پس از خشک شدن خاک ، آن را به یک شیشه بلند و بزرگ اضافه کنید تا j ظرف پر شود. آب را اضافه کنید تا شیشه ¾ پر شود ، سپس 5 میلی لیتر (1 قاشق چایخوری) شوینده ماشین ظرفشویی بدون کف اضافه کنید. شیشه را ببندید و حداقل پنج دقیقه آن را تکان دهید تا بیشتر به قطعات تبدیل شود.
مرحله 5. شیشه را با نشستن خاک علامت گذاری کنید
بگذارید شیشه حداقل چند روز بماند و قسمت بیرونی را با نشانگر یا نوار در این فواصل مشخص کنید:
- پس از یک دقیقه ، شیشه را در بالای ذرات ته نشین شده علامت گذاری کنید. اینها ماسه هستند که به دلیل اندازه بزرگتر ابتدا ته نشین می شوند.
- پس از دو ساعت ، شیشه را دوباره علامت بزنید. در حال حاضر ، بیشتر لجن ها روی شن و ماسه نشسته اند.
- وقتی آب شفاف شد ، شیشه را برای بار سوم علامت بزنید. خاک با خاک رس سنگین ممکن است یک یا دو هفته طول بکشد تا درجا بماند ، در حالی که خاکهای لومی بیشتر ممکن است بعد از چند روز به یک شیشه شفاف برسند.
- فاصله بین علامت ها را اندازه بگیرید تا مقدار هر ذره بدست آید. هر اندازه گیری را بر کل ارتفاع ذرات تقسیم کنید تا درصد آن نوع ذره بدست آید. به عنوان مثال ، اگر 5 سانتی متر (2 اینچ) ماسه و در کل 10 سانتی متر (4 اینچ) لایه ذرات دارید ، خاک شما 5 ÷ 10 = 0.5 = 50٪ ماسه است.
مرحله 6. خاک خود را با کمپوست یا بقایای طبیعی بهبود دهید
اگر متوجه شدید که قبلاً خاک لوم دارید ، نیازی به تغییر خاک ندارید. همانطور که در بخش مواد مغذی خاک توضیح داده شد ، خاکهای رسی از کمپوست بالغ بسیار سود می برند. سایر افزودنیهای طبیعی مانند برگهای خشک یا بریده های علفی اهداف مشابهی را ارائه می دهند.
چیپس ، شاخه یا پوست قدیمی و آب و هوایی باعث افزایش احتباس آب و مواد مغذی می شود ، هم با ایجاد منافذ خاک و هم جذب مواد برای رهاسازی آهسته. تراشه های چوبی یا تراشه های شاخه های کوچک از نظر مواد مغذی بیشترین تراکم را در مورد بهبود خاک دارند. از چوب جدید اجتناب کنید ، که می تواند سطح نیتروژن خاک را کاهش دهد
مرحله 7. تنظیم دستی خاک را در نظر بگیرید
اگر خاک سنگین (بیش از 20٪ خاک رس) یا خاک بسیار شنی یا سیلتی (بیش از 60٪ ماسه یا 60٪ سیلت) دارید ، می توانید انواع دیگر خاک را مخلوط کنید تا تقریباً مخلوط یکنواخت ماسه و سیلت و بیش از 20 clay خاک رس. این می تواند کار سختی باشد ، اما سریعتر از ایجاد کمپوست خود است. هدف ایجاد خاک متخلخل است که می تواند آب ، هوا و مواد مغذی زیادی را در خود نگه دارد.
- اگر یک کمپوست تجاری تجاری در نزدیکی خود دارید ، می توانید کمپوست را به صورت عمده ، معمولاً با کامیون خریداری کنید. می توانید به جای تهیه این کمپوست از آن استفاده کنید.
- توجه داشته باشید که فقط باید از ماسه های بدون نمک و بسیار تیز استفاده کنید.
- پرلیت ، موجود در فروشگاههای لوازم باغ ، برای همه انواع خاک مفید است ، اما مخصوصاً برای خاکهای رسی ، که اساساً به عنوان ذرات بسیار بزرگ عمل می کنند.
مرحله 8. با تراکم خاک مقابله کنید
ترافیک پیاده و وسایل نقلیه را به حداقل برسانید تا خاک هوادهی نشود. اگر خاک متراکم یا پوسته ای در بالا به نظر می رسد ، از چنگال برای برگرداندن خاک و شکستن توده های بزرگ استفاده کنید. برای خاکهای فشرده شده جدی ، از پنجه ماشین استفاده کنید یا سوراخ هایی را با هوادهی چمن متصل کنید. حتی اگر احتباس آب مسئله ای نباشد ، خاک متراکم می تواند باکتری ها و قارچ های مفید را از بین ببرد و باکتری های بی هوازی مضر را تشویق کند.
- همانطور که در بخش مواد مغذی خاک توضیح داده شد ، مخلوط کردن مواد آلی نیز کمک می کند.
- تربچه دایکون یا خاکورزی ، قاصدک و سایر گیاهان با ریشه شیر بلند می توانند از جمع شدن و تراکم جلوگیری کنند.
- از طرف دیگر ، می توانید از روش های باغبانی "نه تا" یا "بدون حفر" پیروی کنید تا خاک را بدون مزاحمت رها کنید ، و اجازه دهید تا مانند چند سال دیگر خاک طبیعی شکل بگیرد. همچنان به حداقل رساندن ترافیک برای این روش توصیه می شود.
قسمت 3 از 3: تنظیم pH خاک
مرحله 1. یک نمونه خاک بگیرید
برای نتایج دقیق ، خاک سطحی را دور بیندازید تا به خاکی با رنگ و بافت ثابت ، معمولاً حدود 5 سانتی متر (2 اینچ) پایین برسید. حفره ای به عمق 15 سانتی متر (6 اینچ) حفر کنید. چندین بار در حیاط یا مزرعه خود این کار را تکرار کنید تا مجموعه نمونه ای از نمونه ها را دریافت کنید.
مرحله 2. pH خاک را آزمایش کنید
شما می توانید این نمونه های خاک را به یک دفتر توسعه محلی یا آزمایشگاه آزمایش خاک ارسال کنید و برای آزمایش pH یا اسیدیته خاک به آنها پول بدهید. با این حال ، کیت های تست pH ارزان در فروشگاه های لوازم باغ یا مهد کودک ها موجود است و به راحتی در خانه انجام می شود.
ارسال نمونه ها به متخصصان برای کشاورزان توصیه می شود ، بنابراین می توانید توصیه دقیقی برای میزان افزودنی استفاده کنید. باغبانان خانگی ممکن است بخواهند با کیت ارزانتر و سریعتر استفاده کنند و با افزودنی ها از آزمون و خطا استفاده کنند
مرحله 3. نیازهای گیاه خود را بررسی کنید
بسیاری از گیاهان خاک کمی اسیدی را ترجیح می دهند ، بنابراین اگر اطلاعات دیگری ندارید ، pH 6.5 را هدف بگیرید. در حالت ایده آل ، ترجیحات گیاه خود را بصورت آنلاین یا با صحبت با یک باغبان مجرب پیدا کنید.
اگر سطح خاصی از pH را پیدا نکردید ، فرض کنید که منظور از "خاکهای اسیدی" pH 6.0 تا 6.5 است ، در حالی که "خاک قلیایی" به معنی pH 7.5 تا 8 است
مرحله 4. خاک را قلیایی تر کنید
اگر pH خاک شما برای گیاه شما بسیار پایین است ، با این افزودنی های قلیایی ، pH خاک را افزایش دهید. یک فروشگاه لوازم باغی برای آهک باغی ، پوسته صدف خرد شده یا سایر مکمل های کلسیم ، یا پوسته تخم مرغ را به صورت پودر در خانه بررسی کنید. هر بار یک مشت را با مقدار زیادی خاک مخلوط کنید و هر بار pH خاک را آزمایش کنید. به خاطر داشته باشید که این مواد افزودنی ممکن است هفته ها یا ماه ها طول بکشد تا pH خاک تغییر کند. منتظر بمانید تا قبل از مشاهده هرگونه افزودنی ، نتایج را مشاهده کنید.
مرحله 5. خاک را اسیدی تر کنید
اگر می خواهید سطح pH خاک خود را پایین بیاورید ، در عوض به یک افزودنی اسیدی نیاز دارید. سولفات آلومینیوم یا گوگرد را از یک فروشگاه لوازم باغبانی مخلوط کرده و پس از افزودن هر مشت دوباره pH را آزمایش کنید.
هیچ روش خانگی ثابتی برای افزایش pH خاک وجود ندارد. آزمایشات علمی نشان می دهد که سوزن کاج و قهوه علیرغم توصیه های گسترده ای که بر خلاف آن انجام شده است ، تأثیر قابل اعتماد و قابل توجهی بر اسیدیته خاک ندارند
مرحله 6. هر سه سال خاک خود را آزمایش کنید
با گذشت زمان ، pH خاک شما به تدریج به سطح معمول خود برمی گردد ، که بیشتر بر اساس نوع مواد معدنی در منطقه شما تعیین می شود. مگر اینکه در تنظیم pH مشکل داشته باشید یا گیاهان شما دچار مشکلات رشد نشوند ، آزمایش خاک هر سه سال یکبار خوب است.
ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود
نکات
- اگر گربه هایی از باغ شما به عنوان توالت استفاده می کنند ، با پاشیدن یک لایه نازک از نی روی باغ خود ، آنها را دلسرد کنید و حلقه های برهنه در اطراف گیاهان باقی بگذارید. کاه همچنین باعث افزایش احتباس آب و دمای خاک می شود که بسته به ویژگی های خاک و آب و هوا می تواند مفید یا مضر باشد.
- مواد شیمیایی سمی در خاک یک مشکل رایج نیست ، اما اگر در نزدیکی منطقه تولیدی ، محل دفن زباله یا محل زباله سمی زندگی می کنید یا در حال رشد گیاهان خوراکی در کنار جاده هستید ، باید مورد بررسی قرار گیرد. نمونه های خاک را برای آزمایش و مشاوره به یک برنامه کشاورزی ارسال کنید. مواد شیمیایی خطرناک ممکن است به مهار حرفه ای نیاز داشته باشند ، در حالی که برخی دیگر فقط نیاز به رقیق شدن با خاک سطحی اضافی دارند.
- بهبود کیفیت خاک هنگام مراقبت از گیاهانی مانند گل همیشه بهار ، سلوسیا و زینیا بسیار مهم است.
هشدارها
- زباله های مرکبات برای کمپوست ایده آل نیستند ، زیرا زمان زیادی طول می کشد تا پوسیده شود و فعالیت کرم ها را کاهش می دهد.
- همیشه از صورت ، دستها و سایر قسمتهای بدن در برابر آلودگی با مواد مختلف اصلاح خاک محافظت کنید. برچسب های هشدار دهنده روی محصولات را بخوانید و در مورد نحوه استفاده ایمن از مواد شیمیایی بهبود خاک آموزش ببینید.
- هنگام استفاده از هر نوع ماده آلی برای بهبود خاک ، سعی کنید شامل غلاف بذر برای انواع علف های هرز در افزودنی های خاک باشید. تعداد زیادی از این دانه ها ممکن است در طول دوره باغبانی جوانه زده و مشکلاتی را ایجاد کنند.
- هرگز از مدفوع گربه یا سگ به عنوان کود استفاده نکنید ، زیرا اینها می توانند بیماریهای خطرناکی برای انسان داشته باشند.
