آیا لازم است برای یک پروژه کلاسی یا نمایش مدرسه بازی کنید؟ یا آرزوهای بزرگی برای بازیگری روی صفحه نقره ای دارید؟ اگر چنین است ، باید اصول بازیگری را فرا بگیرید. حرکت کن ، برنده اسکار ، سر مایکل کین! نکاتی را در مورد نحوه کنترل فرمان در هر مرحله بخوانید.
مراحل
قسمت 1 از 4: مشخص کردن ویژگی های شخصیت
مرحله 1. پس زمینه ای برای شخصیت خود ارائه دهید
بسیاری از بازیگران ممکن است به شما بگویند به رازی برسید که فقط شما می دانید که شخصیت شما را هدایت می کند. این یک تکنیک کاملاً قانونی است و ارزش امتحان کردن را دارد. اما علاوه بر یک راز ، شخصیت خود را در داخل و خارج بشناسید. آنها را به یک شخص واقعی تبدیل کنید ، نه فقط یک نام در یک صفحه.
- آنها در وقت آزاد خود چه می کنند؟ فکر می کنید واکنش آنها به شرایط خاص چگونه است؟ دوستان آنها چه کسانی هستند؟ چه چیزی آنها را بیشتر خوشحال می کند؟ گفتگوی درونی آنها چگونه است؟ دیدگاه کلی آنها نسبت به جهان چیست؟ رنگ مورد علاقه آنها چیست؟ غذا؟ آنها کجا زندگی می کنند؟
- اگر می خواهید شخصیت را بر اساس یک شخص واقعی تنظیم کنید ، در مورد آن تحقیق کنید. اگر نه ، در مورد دوره زمانی که ظاهراً شخصیت از کجاست ، محل زندگی آنها و رویدادهای تاریخی که در اطراف شخصیت شما اتفاق افتاده است تحقیق کنید.
مرحله 2. علت را از خود بپرسید
دانستن اینکه چه چیزی شخصیت شما را هدایت می کند باعث می شود همه چیز سر جای خود قرار بگیرد. کار را به طور کلی تجزیه و تحلیل کنید ، اما مرحله به مرحله ، قسمت به قسمت انگیزه بگیرید. آیا شخصیت شما انگیزه ای دارد که در کل نمایش ظاهر می شود؟ برای هر تعامل چطور؟ پاسخ "بله" است ، پس چیست؟
به طور کلی ، این در فیلمنامه است. اگر اینطور نباشد ، کارگردان شما این موضوع را با مفهوم خود روشن خواهد کرد. اولین صحنه ای را که در آن هستید بکشید و تجزیه و تحلیل کنید که چه می خواهید و چگونه به آنچه می خواهید خواهید رسید. شما باید به دو چیز برسید: یک چیز ساده مانند "پذیرش" یا "اطمینان" و به دنبال آن "رساندن دوست/معشوق/دشمن به x ، x و x". هنگامی که آن را دریافت کردید ، آن را کنار بگذارید
مرحله 3. خطوط خود را مطالعه کنید
برای اینکه در هنگام بازی اعتماد به نفس داشته باشید و بتوانید بر شخصیت خود تمرکز کنید ، باید قسمت خود را تا آنجا که می توانید بدانید. وقتی عصبی هستید ، اغلب فراموش کردن خطوط خود یا مبارزه با آنها آسان است. برای جلوگیری از زبان زدگی روی صحنه ، خطوط خود را آنقدر خوب یاد بگیرید که عملاً بتوانید آنها را در خواب انجام دهید. خطوط خود را با دیگران بخوانید.
- هر شب خطوط خود را بخوانید. وقتی به این نتیجه رسیدید ، سعی کنید خطوط را برای خود بخوانید و ببینید تا کجا می توانید بدون نگاه به فیلمنامه پیش بروید.
-
گفتن خطوط را با یک دوست یا یکی از اعضای خانواده تمرین کنید و از آنها بخواهید نقش های دیگر را بازی کنند. به این ترتیب ، زمینه خطوط خود را و زمانی که قرار است آنها را بیان کنید ، حفظ می کنید.
و اگر شخص دیگری به هم ریخت ، می توانید او را بپوشانید
- خطوط خود را به گونه ای تمرین کنید که می خواهید آنها را روی صحنه یا جلوی دوربین ارائه دهید. روشهای مختلفی را برای ارائه هر یک آزمایش کنید تا آنچه را که بهترین کار می کند و معتبرتر است پیدا کنید.
مرحله 4. در اسکریپت خود بنویسید
اگرچه ممکن است تصور کنید که زمان زیادی برای پاک کردن بعدها صرف شده است ، اما نوشتن یادداشت ها در فیلمنامه شما بسیار به شما کمک می کند. سیستم حاشیه نویسی خود را بسازید که فقط شما می توانید درک کنید.
- مکث یا ضربه بنویسید. اینها را می توان با یک خط بین کلمات یا عبارات ذکر کرد. مشاهده خط از طریق عبارت به شما یک یادآوری ملموس برای کاهش سرعت می دهد. مکث ها به اندازه کلمات اهمیت دارند. به خاطر سپردن آن برای زایمان موثر ضروری است.
- با احساس بنویسید. تنها در یک پاراگراف ، ممکن است چهار انگیزه کلی متفاوت داشته باشید. شاید با عصبانیت شروع کنید ، منفجر شوید و سپس سعی کنید خود را دوباره مهار کنید. احساسات (یا هر چیزی که به عنوان یادآوری عمل می کند) را در بالای جمله بنویسید تا در به یاد آوردن بهترین زایمان به شما کمک کند.
- در واکنش های خود بنویسید. درست است ، شما باید خطوط دیگران را نیز یادداشت کنید. به هر حال ، اگر روی صحنه هستید ، احتمالاً حداقل یک نفر در بین تماشاگران به شما نگاه می کند ، حتی اگر صحبت نمی کنید. در مورد آنچه به شما گفته می شود چه احساسی دارید؟ وقتی از حاشیه شاهد صحنه هستید ، به چه فکر می کنید؟ وقتی متوجه این موضوع شدید ، آن را بنویسید.
- با نشانه های حجم بنویسید. ممکن است یک خط یا خطوطی وجود داشته باشد که باید بسیار بلندتر از سایرین گفته شود یا کلمات کلیدی که واقعاً باید آنها را بکشید. با نوشتن به صورت کرسندو ، دسرسندو و لهجه به اسکریپت خود مانند موسیقی فکر کنید.
نمره
0 / 0
بخش 1 مسابقه
س goodال خوبی است که در مورد شخصیت خود از خود بپرسید؟
موهای من چه رنگی دارد؟
جواب منفی! مگر اینکه در فیلمنامه مشخص شده باشد ، شخصیت شما همان رنگ موی شما را دارد ، زیرا شما بازیگر نقش اصلی هستید! اگر شخصیت شما یک رویاپرداز یا یک روح آزاد است ، می توانید از خود بپرسید "شخصیت من آرزو می کند چه رنگ مویی داشته باشد؟" یا چیزی مشابه پاسخ دیگری را انتخاب کنید!
اگر آنها در یک دوره زمانی متفاوت زندگی می کردند ، شخصیت من چگونه بود؟
نه دقیقا. مگر اینکه فیلمنامه شما شامل سفر در زمان باشد ، باید به شخصیت خود بر اساس دوره زمانی که در آن زندگی می کنید فکر کنید. وقت خود را صرف فکر کردن در مورد سابقه و شخصیت آنها کنید - روی جزئیات خاصی تمرکز کنید که هنگام بازی به شما کمک می کند! دوباره امتحان کن…
بزرگترین ترس شخصیت من چیست؟
درست! دانستن پیشینه شخصیت شما به معنای شناخت رویاها ، امیدها ، ترس ها و نقاط قوت آنها است. برای فکر کردن و توسعه جزئیات کوچک وقت بگذارید - ممکن است آنها هرگز در فیلمنامه ظاهر نشوند ، اما دانستن آنها به شما کمک می کند شخصیت خود را بهتر بشناسید! برای سوال دیگر مسابقه به ادامه مطلب بروید.
همه موارد بالا.
نه کاملا! تنها یکی از این پاسخ ها صحیح است. پاسخ دیگری را انتخاب کنید!
آزمونهای بیشتری می خواهید؟
به آزمایش خود ادامه دهید!
قسمت 2 از 4: توسعه حرکت و صدا
مرحله 1. آرام باشید
یک نفس عمیق بکش. اگر تمام بدن خود را منقبض کرده و آن را برای چند ثانیه حفظ کنند ، به بسیاری از افراد کمک می کند. سپس ، فقط همه ماهیچه های خود را شل کنید. "تنفس جعبه ای" نیز روش خوبی است. 4 ثانیه نفس بکشید ، 4 ثانیه نگه دارید و سپس 4 ثانیه نفس خود را بیرون دهید. اثر کلی شما را آرام می کند.
مرحله 2. از بدن خود آگاه باشید
تکنیک ها و کلاس های کاملی برای حرکت برای نوازندگان و به دلایل خوب اختصاص داده شده است. آنها به شما کمک می کنند از "فضا" خود به بهترین نحو استفاده کنید و فرماندهی صحنه را بر عهده بگیرید. بازیگری فقط در صدا یا چهره شما نیست ، بلکه در همه سطوح است.
با خیال راحت ویژگی های شخصیتی خود را بیان کنید. آیا او با لنگیدن کمی از جنگ راه می رود؟ آیا او مدام با موهای خود بازی می کند؟ آیا او تکان دهنده پا است؟ آیا او ناخن هایش را انتخاب می کند؟ لازم نیست در فیلمنامه باشد! به این فکر کنید که شخصیت شما در زندگی روزمره چگونه عمل خواهد کرد. چگونه می بینید که آنها در یک اتاق انتظار نشسته اند؟ آنها در حال انجام چه کاری بودند؟
مرحله 3. پروژه
بلندتر از معمول صحبت کنید تا همه بتوانند صدای شما را بشنوند و دوربین بتواند صدا را بگیرد. هیچ چیز آزاردهنده تر از حضور در بین تماشاگران و گرفتن هر سومین کلمه نیست.
- بیهوده حرف نزنید - فقط مطمئن شوید که صدایتان را حمل می کند و با هم بازیگران خود زمزمه نمی کنید یا با صدای داخلی صحبت نمی کنید.
- اگر در یک نمایش هستید ، باید مطمئن شوید که افراد پشت مخاطب می توانند صدای شما را بشنوند ، بنابراین صاف بایستید ، صدای خود را نشان دهید و مطمئن شوید که کمی به سمت تماشاگر می روید. شما نمی خواهید با دیوار پشتی صحبت کنید.
- زیاد تند صحبت نکنید. این اغلب کلمات شما را دچار تردید می کند و شنیدن آنچه شما می گویید را دشوار می کند.
مرحله 4. اعلام کنید
وقتی روی صحنه هستید یا جلوی دوربین هستید ، باید کلمات خود را واضح بگویید و مطمئن شوید که همه صداها به خوبی مشخص شده اند. این امر به ویژه در انتهای کلمات ، که به راحتی بلعیده می شوند و از نظر صوتی از بین می روند ، اهمیت دارد.
- اطمینان حاصل کنید که همه صامت شما وجود دارد. این فقط باید سرعت شما را آنقدر کند کند که برای همه قابل درک باشد.
- در بیان خود زیاده روی نکنید زیرا ممکن است به نظر غیر طبیعی به نظر برسد. شما می خواهید مطمئن شوید که صدای شما واضح به نظر می رسد ، اما نه مانند بیش از حد فعالیت. اگر در مورد اینکه آیا کلمات خود را به پایان رسانده اید یا کم صحبت می کنید مطمئن نیستید ، از کارگردان و بازیگران دیگر بپرسید.
مرحله 5. مانند شخصیت خود صحبت کنید
حتی اگر شخصیت شما لهجه نداشته باشد ، هنوز جنبه های دیگری از idiolect آنها وجود دارد که ممکن است در فیلمنامه وجود نداشته باشد. سن ، نژاد ، موقعیت اجتماعی ، باورها و درآمد آنها را در نظر بگیرید.
در نقد و بررسی "بازی پیژامه" که به تازگی دوباره احیا شده است ، یکی از نویسندگان گفت که شخصیت اصلی فوق العاده است … جدا از اینکه باور کردنی نیست. او نقش یک دختر ساده در غرب میانه را بازی کرد که "یا" EYE-thurr را تلفظ می کرد. اشتباه. هدیه مرده خیلی هم نزدیک از آن دختر بودن بپرهیزید و گفتگوی شخصیت خود را تجزیه و تحلیل کنید
نمره
0 / 0
بخش دوم مسابقه
چگونه یک زن تاجر می تواند خود را نگه دارد؟
پاها به عرض شانه ، شانه ها به عقب ، سر به بالا.
درست! با ایستادن با پاها به عرض شانه ، شانه ها به عقب و سر بالا ، اعتماد به نفس و کنترل را از خود نشان می دهید ، که هنگام بازی در نقش یک زن تاجر از اهمیت بالایی برخوردار است! برای سوال دیگر مسابقه به ادامه مطلب بروید.
شانه ها خم شده ، دست ها روی هم افتاده است.
قطعا نه! فعالیت در کسب و کار همه چیز مربوط به تصور شماست. یک زن تاجر باید اعتماد به نفس خود را از دست بدهد ، که یک چهره شلخته و دست های متقابل این کار را نمی کند. پاسخ دیگری را انتخاب کنید!
جابجا کردن وزن بدن از یک پا به پای دیگر ، دست روی باسن او.
نه کاملا. در حالی که چنین وضعیت بدنی ممکن است نشان دهنده "ساس" باشد ، یک زن تاجر معمولی متشکل تر و رواقی است. بر تسلط بر بدن خود و به تصویر کشیدن آرامش بیرونی تمرکز کنید - صعود از نردبان تجارت دشوار است! دوباره امتحان کن…
آزمونهای بیشتری می خواهید؟
به آزمایش خود ادامه دهید!
قسمت 3 از 4: اجرا
مرحله 1. احساس کردن
این واقعا باید بدون گفتن پیش برود. متأسفانه ، عمدتا به دلیل کیانو ریوز ، اینطور نیست. به عنوان یک بازیگر ، شما باید احساسات خاصی را به تصویر بکشید و مطمئن شوید که مخاطب می تواند احساس شما را ببیند ، چه روی صحنه باشید و چه جلوی دوربین. از احساسات خود برای تنظیم شخصیت خود استفاده کنید - در حال حاضر ، آنها یکی هستند.
- در درون خود احساسی بیابید که با احساسی که شخصیت شما دارد مطابقت داشته باشد. مادرش تازه فوت کرده؟ بسیار خوب ، خوشبختانه مادر شما مرده نیست ، اما به یاد دارید که وقتی پودل ، ماهی قرمز حیوان خانگی شما مرده و مکیده شد ، چه احساسی داشت. روزها گریه کردی آن را کانال کنید تماشاگران نمی دانند محرک شما چیست ، آنها فقط می دانند که شما ویران شده اید و احتمالاً ربطی به خط داستانی دارد که آنها آن را پذیرفته اند (اگر آنها می دانستند …).
- لحن صدایتان را دستکاری کنید. اگر شخصیت شما ناراحت است ، ممکن است بخواهید صدای شما تندتر و کمتر کنترل شده به نظر برسد. اگر شخصیت شما هیجان زده یا عصبی است ، صدایتان را بلند کنید.
- از حرکات و زبان بدن برای انتقال احساسات استفاده کنید. فقط در آنجا با دستان خود در کنار خود نایستید. اگر شخصیت شما عصبانی است ، دستان خود را تکان دهید و پای خود را لمس کنید. اگر شخصیت ناراحت است ، شانه های خود را خم کرده و سر خود را پایین بیاورید. منطقی باشید.
مرحله 2. با مشت ها رول کنید
هرگز ، هرگز ، هرگز ، هرگز ، هرگز ، هرگز آن چیزی را که بهم ریخته اید ، از دست ندهید. هرگز ، هرگز ، هرگز ، هرگز ، هرگز. آیا این "همیشه" برای رساندن موضوع به اندازه کافی بود؟ چه در صدای شما باشد و چه در صدای شما ، اجازه ندهید مخاطب از آن مطلع شود. اگر به آنها اطلاع نمی دهید ، حدس بزنید چه چیزی است؟ آنها نمی خواهند.
- اگر می رقصید یا در حال حرکت هستید ، اجازه ندهید صورت شما بیفتد. اعتماد به نفس فراتر از باور است. لبخند بزنید. لبخند بزنید زیرا شما تنها کسی هستید که می دانید.
- اگر خطی را فلاب کرده اید ، با آن اجرا کنید. تنها افرادی که فیلمنامه را حفظ کرده اند روی صحنه هستند. دوچرخه سواری به جایی که باید بروید برگردید. اگر بازیگران دیگر مانند شما حرفه ای هستند/مشکلی وجود نخواهد داشت.
مرحله 3. وارد لحظه شوید
از لحظه ای که روی صحنه می روید ، با مسائل عاشقانه ، مشکلات پولی یا خستگی عمومی روبرو نیستید. همه این موارد در صحنه باقی مانده است. شما فقط در لحظه ای هستید که خود را قبل از شما ایجاد می کند.
اگر در طول اجرای یک نمایش با چیزی روبرو می شوید ، این باید یک خروجی باشد. تئاتر باید شما را ناراحت کند نه اینکه به بشقاب شما بیفزاید. این لحظه را به شخص دیگری اختصاص دهید و مشکلات (و نگرش) خود را درب منزل بررسی کنید. در صورت تمایل می توانید ظرف چند ساعت آن را بردارید. آنچه را که فکر می کنید متوقف کنید و شروع به فعالانه گوش دادن و حضور کنید. اگر شما نیستید ، مخاطب می داند
مرحله 4. شخصیت را نشکنید
اگر همه چیز دیگر را فراموش کردید ، فقط به یاد داشته باشید که باید شخصیت خود باشید و لغزش نکنید و خود عادی خود شوید. بچه های تئاتر اغلب می توانند شوخی کنند - در برابر میل به خندیدن به جفت بوکسورهای خوان که روی میله ای نشسته اند مقاومت کنید و اکنون باید از آنها بعنوان یک پارچه استفاده کنید و بهترین بارمن این طرف می سی سی پی باشید.
اگر یک اتفاق ناگهانی رخ داد یا چیزی طبق برنامه پیش نیامد ، فقط در شخصیت خود باقی بمانید و مانند شخصیت خود واکنش نشان دهید. بل خاموش نشد؟ راهی برای کار در این زمینه پیدا کنید
مرحله 5. نگرش مثبت داشته باشید
گاهی اوقات ، نگرانی در مورد به هم ریختگی یا واکنش دیگران می تواند وضعیت روحی شما را خراب کند. اغلب اگر در حال تفریح هستید ، تماشاگران قادر خواهند بود با شما صحبت کنند و از آن لذت ببرند.
- با یک دانه نمک انتقاد کنید. اگر کارگردان شما به شما می گوید کاری را متفاوت انجام دهید ، آن را به عنوان یک توهین شخصی تلقی نکنید. در عوض ، آن را فرصتی برای بهبود بازیگری خود بدانید.
- وقتی شما به جای استرس ، سرگرم هستید ، بازیگری شما بهبود می یابد و طبیعی تر می شود. با مثبت اندیشی و از بین بردن تنش و استرس ، می توانید راحت تر وارد شخصیت خود شوید.
مرحله 6. مهارهای خود را رها کنید
تمرینات آرامش بخش را انجام دهید ، شخصیت خود را نشان دهید و دیگر نگران این نباشید که دیگران چگونه شما را درک خواهند کرد. شما این کار را نکنید زیرا باعث ایجاد نگرانی می شود! شما این کار را انجام دهید زیرا احساس فوق العاده ای دارد.
به آینه نگاه کنید و بگویید: "من دیگر خودم نیستم. من اکنون [نام کاراکتر را وارد کنید] هستم. " شما دیگر خودتان نیستید ، بنابراین نباید نگران این باشید که مردم درباره شما چه فکر می کنند. به یاد داشته باشید که وقتی کاری را انجام می دهید ، مخاطبان شما را نمی بینند. آنها شخصیت شما را می بینند
مرحله 7. بدانید نوبت شما چه زمانی است
آگاه باشید که زمان شما برای روی صحنه رفتن یا ورود به صحنه کی است. اگر دلالت را از دست دادی ، دهها نفر در پرونده خود (به غیر از صداهای موجود در سر) حضور خواهند داشت. وقتی نوبت شما می شود ، باید در بال (یا خارج از دوربین) منتظر بمانید و با شخصیت های آماده و آماده شخصیت شوید.
- قبل از شروع اجرا به دستشویی بروید. شما نمی خواهید نشانه خود را از دست بدهید زیرا در حال استفاده از دستشویی برای عصبانیت یا خوردن چیزی برای خوردن بودید.
- به نشانه خود با دقت گوش دهید. حتی اگر فکر می کنید می دانید در چه ساعتی قرار است ادامه دهید ، آگاه باشید و به صحنه ای که در حال رخ دادن است با دقت گوش دهید. حواس پرت نشوید و با دیگران صحبت نکنید.
- اگر شرایط اضطراری وجود دارد و شما مجبورید به دستشویی بروید یا به ماشین خود بدوید ، به کسی اطلاع دهید حتی اگر فکر می کنید به موقع برای صحنه خود برگشته اید. HAHA متوجه شدی؟ این یک شوخی بود. خنده دار ، ها؟ خوب ، خوب ، شرایط اضطراری وجود دارد. اما مگر اینکه کسی بمیرد یا درون شما در حال انفجار باشد ، شما این نشانه را مطرح می کنید. احتمالاً مجبور نخواهید بود وقتی به نزدیکترین ظروف موشک می زنید ، روده خود را به بیرون پرتاب کنید. آنها به احتمال زیاد متوجه خواهند شد
مرحله 8. از موقعیت و محیط اطراف خود آگاه باشید
وقتی در یک نمایش یا دوربین هستید ، می خواهید بدانید که از نظر فضایی کجا باید باشید. به عبارت دیگر ، "نور را بیابید". در آن بمانید. آنجاست تا شما را روشن کند
- وقتی صحبت می کنید کمی به سمت مخاطب بچرخید. به این "چهارم" می گویند. شما می خواهید تماشاگران بتوانند شما را ببینند و صدای شما را بشنوند در حالی که گفتگوی شما را باورپذیر می کند. اگر کارگردان شما به شما می گوید تعطیل هستید ، 90 درجه (یک چهارم دایره) را به سمت بیرون حرکت دهید.
- اگر از چیزی فیلم می گیرید ، مستقیماً به دوربین نگاه نکنید مگر اینکه در قسمتی از دفتر باشید و کارگردان به شما بگوید که باید این کار را انجام دهید. در عوض ، با سایر بازیگران صحبت کنید و مانند شخصیت خود با محیط اطراف ارتباط برقرار کنید.
نمره
0 / 0
بخش سوم مسابقه
هنگام اجرا باید به چه نکاتی توجه داشته باشید؟
اگر خطی را به هم بزنید ، سایر بازیگران شما را پوشش خواهند داد.
لازم نیست. گاهی اوقات این وظیفه شماست که خطی را که اشتباه کرده اید پوشش دهید ، یا حتی به بازیگر دیگری کمک کنید خطی را که آنها اشتباه کرده اند پوشش دهد. همیشه روی پای خود باشید و از دادن هرگونه اشاره به مخاطب مبنی بر اینکه اوضاع طبق برنامه پیش نمی رود اجتناب کنید. جواب دیگری را امتحان کنید…
بر خنثی بودن تمرکز کنید.
جواب منفی! همیشه هنگام اجرا نگرش مثبت داشته باشید. سعی کنید نگران یا استرس نداشته باشید و بر لذت بردن از بازیگری و اجرای یک نمایش خوب تمرکز کنید! پاسخ دیگری را انتخاب کنید!
اگر مشکلی پیش آمد چه باید کرد
نه دقیقا. بیشتر اوقات ، چیزهایی که اشتباه می شوند ، چیزهایی نیستند که شما می توانستید برای آنها برنامه ریزی کرده باشید. حتی اگر سعی کرده اید برای آنها برنامه ریزی کنید ، در نهایت زمان بیشتری را صرف نگرانی و زمان کمتری برای استراحت و رهایی از محدودیت های خود می کنید. وارد شخصیت شوید ، روی آرامش تمرکز کنید و تا آنجا که ممکن است با جریان همراه باشید تا بتوانید زمان بازیگری را درخشید! دوباره حدس بزن!
هرگز اجازه ندهید تماشاگران بدانند که مشکلی پیش آمده است.
درست! این که آیا شما یک قدم در یک رقص را از دست داده اید یا یک حامی که از آن استفاده می کنید شکست خورده است ، آیا یک خط را از دست داده اید یا صدا آنطور که باید کار نمی کند ، هرگز اجازه ندهید که به مخاطب اشاره ای کند که چه اشتباهی رخ داده است. در عوض ، یک راه حل سریع و آسان برای این مشکل پیدا کنید و بر پیشبرد نمایش تمرکز کنید! برای سوال دیگر مسابقه به ادامه مطلب بروید.
آزمونهای بیشتری می خواهید؟
به آزمایش خود ادامه دهید!
قسمت 4 از 4: کار با دیگران
مرحله 1. به کارگردان گوش دهید
کارگردان تصویر کلی تولید را می داند ، بنابراین او می داند که آنها در مورد چه چیزی صحبت می کنند. انتقادات یا پیشنهادات آنها را جدی بگیرید. اگر آنها می خواهند شما کاری را انجام دهید و می فهمید چرا آن را انجام می دهید.
- دستورالعمل های مرحله را دنبال کنید و هنگام تمرین خطوط خود ، آنها را به کار بگیرید. با این اوصاف ، اگر دلیل آن را نمی فهمید ، بپرسید! شما نمی خواهید از مرحله عبور کنید بدون اینکه بدانید چرا این کار را انجام می دهید. کارگردان شما دوست خواهد داشت که سعی می کنید شخصیت خود را بفهمید.
- اگر در مورد چگونگی انجام کاری مبهم هستید ، س questionsالات خود را بپرسید (قبل از اینکه مدیر شما چیزی بگوید). اگر از نحوه واکنش به چیزی یا نحوه ارائه یک خط خاص مطمئن نیستید ، از پرسیدن کارگردان نترسید. آنها معمولاً درک کاملی از آنچه که بدنبال آن هستند دارند.
مرحله 2. دیوا نباشید
به یاد داشته باشید که بازیگری فقط مربوط به شما نیست و کل تولید یک کار گروهی است. بدون سایر بازیگران ، متخصصان فنی ، و خدمه لباس کجا بودید؟ برهنه در صحنه ای با نور ضعیف ، همه به تنهایی ، آنجاست.
اگر نقش اصلی را در تولید داشته باشید ، نه ، سخت ترین قسمت را ندارید. آرام باشید و از برج عاج خود خارج شوید. سعی کنید یک کل خدمه را اجرا کنید یا تابلوی صدا و نور را به طور همزمان برای کل نمایش اجرا کنید.چه اتفاقی می افتد وقتی پسر صدا از شما عصبانی می شود؟ او دکمه شلیک گلوله شما را نمی زند. بنابراین خوش برخورد باشید - آنها می توانند شما را مجبور کنند یا بشکنند. در این تیم "من" وجود ندارد
مرحله 3. عمل و عکس العمل نشان دهید
شما می توانید تک خط خود را میخ کنید ، اما اگر به صحبت های طرف مقابل خود گوش نمی دهید ، این کار برای شما انجام شده است. شاید بازیگر دیگر مسیر کاملاً متفاوتی را انتخاب کرده باشد و اکنون صحنه بیشتر منفعلانه داغ شده تا شدید و عصبانی - شما باید با صحنه همگام باشید ، هرجا که می رود. بنابراین عمل کنید ، بله اما دوباره به همان اندازه عمل کنید
خطوط خود را با هم بازیگران خود بخوانید و تمرین کنید. حتی اگر خودتان خطوط خود را کاملاً می دانید ، باید در تحویل با دیگران کار کنید و با هم در صحنه کار کنید. شما باید با هم بازیگران خود بازی کنید ، نه اینکه فقط خطوط خود را ارائه دهید. از آن لذت ببرید و با آن آزمایش کنید! لذت بازیگری همین است
مرحله 4. از مخاطبان استفاده کنید
اگرچه از نظر فنی قرار نیست دیوار چهارم را بشکنید (حداقل در اکثر تولیدات) ، آنها آنجا هستند. آنها آنجا هستند و شما باید با آنها کار کنید. و فراموش نکنید که حضور آنها در آنجا چیز خوبی است. یک چیز عالی ، بهتر است! از انرژی آنها تغذیه کنید هیچ چیز کاملاً شبیه آن وجود ندارد
وقتی تماشاگران می خندند یا کف می زنند ، به آنها یک دقیقه فرصت دهید تا با محبت شما را غرق کنند. خوب ، یک دقیقه نیست ، اما صحنه را احساس کنید. اجازه دهید قبل از پیشرفت کمی از بین برود. احساس کنید کجا هستند و با صحنه باید به کجا بروید. این ممکن است کمی انتزاعی به نظر برسد ، اما با تجربه تر شدن ، منطقی خواهد بود
مرحله 5. مهربانی و رفاقت را نشان دهید
شما می خواهید با افرادی که با آنها کار می کنید رابطه برقرار کنید و به آنها نشان دهید که از کار آنها قدردانی می کنید. آنها به اندازه شما سخت کار کرده اند!
- برای هم بازیگران خود آرزوی موفقیت کنید و زمانی که فکر کردید کار فوق العاده ای انجام داده اند به آنها بگویید. بگویید: "یک پا بشکن!" قبل از اینکه روی صحنه بروند و "عالی کار کردی!" پس از اتمام آنها
- از اعضای خدمه برای تمام زحمات آنها تشکر می کنم. به عنوان مثال ، اگر شما یک گریمور واقعاً عالی داشتید ، می توانید به او بگویید: "من واقعاً از کاری که انجام داده اید قدردانی می کنم. من نمی توانستم بیشتر شبیه شخصیت باشم!"
نمره
0 / 0
بخش 4 امتحان
چگونه می توانید در مورد شخصیت خود از کارگردان سوال بپرسید؟
"نباید نشسته بمانم؟"
نه کاملا. به یاد داشته باشید ، کارگردان تصویر کلی تولید را در ذهن خود دارد ، بنابراین آنها می دانند در مورد چه چیزی صحبت می کنند. با پرسیدن س questionالی که واقعاً یک جمله است ممکن است احساس کنید که آنها را در مسیر درست هدایت می کنید ، اما همه اطلاعاتی را که آنها دارند ندارید. اگر نمی فهمید چرا آنها از شما می خواهند کاری انجام دهید ، فقط بپرسید! برای یافتن پاسخ مناسب روی پاسخ دیگری کلیک کنید…
"من در حال تلاش برای درک این هستم که چرا شخصیت من این حرکت را انجام می دهد. آیا می توانید به من کمک کنید؟"
آره! اگر واقعاً در مورد چیزی مطمئن نیستید ، در درخواست کمک از کارگردان دریغ نکنید! کارگردانان می توانند منبعی عالی برای کار با انگیزه ها و اقدامات شخصیتی باشند. با این حال ، از راهنمایی کارگردان برای رمزگشایی هر جزئیات خودداری کنید. همچنین وظیفه شما به عنوان یک بازیگر این است که انگیزه شخصیت را بیابید! برای سوال دیگر مسابقه به ادامه مطلب بروید.
"آیا می توانم اینجا یک خط اضافه کنم؟"
قطعا نه! به خاطر داشته باشید که همیشه باید فیلمنامه را کنار بگذارید و از اصلاح نوشته های دیگران خودداری کنید مگر اینکه با اجازه و کمک نویسنده روی یک قطعه مفهومی کار کنید. بر تحویل اصیل خطوط تمرکز کنید و از افزودن یا حذف هر چیزی از اسکریپت خودداری کنید. پاسخ دیگری را انتخاب کنید!
آزمونهای بیشتری می خواهید؟
به آزمایش خود ادامه دهید!
نکات
- به یاد داشته باشید که وقتی روی صحنه هستید یا جلوی دوربین هستید ، مرتب نفس بکشید. این به شما کمک می کند تا آرام شوید و به شما کمک می کند خطوط خود را واضح تر ارائه دهید.
- بازیگرانی را که تحسین می کنید مطالعه کنید. می توانید فیلم های بازیگران مورد علاقه خود را جستجو کرده و به نکات آنها گوش دهید. مواردی را که الهام بخش شما هستند بنویسید و سعی کنید آنها را هنگام تمرین ترکیب کنید.
- اگر یک یا دو خط را فراموش کردید ، بداهه نوازی کنید. گاهی اوقات ، کار می کند. اگر ایده اصلی شخصیت و صحنه ای را که در حال بازی کردن هستید به دست آوردید ، در مورد آن صحبت کنید. لازم نیست نقطه ای باشد حتی اگر شانس کمی برای بداهه نوازی وجود داشته باشد ، بهتر از ایستادن در آنجا ، برای کلمات است.
- گرم کردن قبل از تلاش برای فرافکنی. تمرینات تنفسی ساده را برای کمک به گرم شدن گلو انجام دهید و تکان های کوچک بدن را برای کمک به برطرف کردن "لرز" قبل از رفتن به صحنه انجام دهید.
- اگر هنوز در حال توسعه شخصیت خود هستید ، مردم تماشا می کنند. می توانید به افراد غریبه یا افرادی که می شناسید نگاه کنید و عادت ها و شیوه هایی را که می خواهید در شخصیت خود وارد کنید ، انتخاب کنید.
- به زمانی در زندگی خود فکر کنید که برای برانگیختن واکنش احساسی شخصیت ، واکنش احساسی داشتید. به عنوان مثال ، اگر شخصیت شما بسیار ناراحت است ، ممکن است بخواهید به زمانی فکر کنید که مجبور شدید سگ خود را زمین بگذارید یا یکی از بستگان او مرده است.
- اگر ترس صحنه دارید ، باید بارها در حضور خانواده خود تمرین کنید تا به آن عادت کنید.
- از دیگران بخواهید بازی شما را نقد کنند. گاهی اوقات ، مدیران کلاس های خصوصی را برای کمک به شما در جهت بهتر شدن ارائه می دهند.
- با جریان پیش بروید - به یاد داشته باشید ، اگر اشتباهات را هدفمند جلوه دهید مهم نیست.
- آرام باشید.
- از هیچ چیز نترسید. هنگام اجرا ، شما پادشاه یا ملکه هستید.
- با اطمینان عمل کنید مطالعات نشان می دهد وقتی با اعتماد به نفس عمل می کنید ، به احتمال زیاد (هنگام اجرا) اعتماد به نفس دارید.
- قبل از انجام عمل دم ، چشمان خود را ببندید و به چیز بسیار هیجان انگیز ، غم انگیز و غیره فکر کنید. این می تواند به شما در شخصیت پردازی کمک کند.
- یک تمرین خوب این است که یک روز را به عنوان شخصیت خود صرف کنید. سعی کنید این کار را در روز مدرسه انجام ندهید اما واقعاً به شما کمک می کند تا نسبت به نقش احساس کنید.
- اگر برای حفظ خطوط خود مشکل دارید ، سعی کنید آنها را بنویسید ، اما فقط حرف اول هر سطر. به این ترتیب ، شما فقط خطوط را نخواهید خواند ، بلکه آنها را به تدریج کار می کنید.
- اگر یک بازیگر/بازیگر همکار خط خود را فراموش کرد ، با ظرافت به آنها یادآوری کنید. به عنوان مثال ، اگر آنها قرار است به درب خانه رفته و آن را باز کنند ، می توانید بگویید: "من تعجب می کنم که چه کسی در است؟"
