آیا می خواهید مانند مینارد فرگوسن ترومپت بزنید؟ آیا می خواهید در یک ثانیه از درجه پایین C به F بالا بروید؟ ممکن است به نظر برسد که مهارتی که تنها بهترین نوازندگان ترومپت می توانند به آن دست یابند ، اما با تمرین ، شما نیز می توانید به آسانی تا بالاترین نت ها ناله کنید یا جیغ بزنید. با یادگیری اصول اولیه شروع کنید ، و به تدریج ، راه خود را تا تکنیک های پیشرفته تری مانند کشیدن تا بالاترین نت ها افزایش دهید.
مراحل
روش 1 از 3: رسیدن به Screech
مرحله 1. تا نت های بلند بالا بروید
این تغییر گام با استفاده از موقعیت دهان و تغییر در سرعت هوا بدون زبانی است. تمرین برخی از لکه های لب اصلی یک راه عالی برای زدن نت های بلند با استفاده از سرعت جریان هوا به جای تکیه بر فشار دهان یا کشش برای ضربه زدن به نت ها است. در عوض ، جمع و جور کردن یادداشت های بالاتر و بالاتر به شما امکان می دهد دامنه خود را به طور طبیعی تری گسترش دهید.
- کار ساده ای مانند به هم ریختن مقیاس رنگی بسیار خوب عمل می کند ، اما تعدادی از تمرینات کشش لب نیز به طور خاص برای افزایش دامنه وجود دارد.
- برای شروع می توانید از این تمرینات رایج اسلور لب موریس آندره استفاده کنید ، و این تمرینات به صورت آنلاین رایگان در دسترس هستند.
مرحله 2. مقیاس های رنگی را پخش کنید. مقیاس های رنگی مقیاس هایی هستند که در هر نت یک نیم تن افزایش می یابد
چه از آنها برای تمرین لکه های لب خود و چه برای گرم کردن استفاده می کنید ، مهم است که به طور منظم فلس های رنگی بازی کنید. ترازوی رنگی به شما کمک می کند تعدادی از مهارت های مهم ترومپت از جمله تنظیم را بیاموزید. آنها همچنین یک ابزار عالی برای یادگیری نواختن هماهنگ نت های بالاتر هستند. با حرکت نیم پله ای ، می توانید در جایی که برای رسیدن به نت ها فشار می آورید را احساس کنید و وقتی شروع به نواختن تیز یا صاف می کنید ، بشنوید. در طول چند هفته ، فقط با تمرین مقیاس های رنگی می توانید محدوده خود را به میزان قابل توجهی بهبود بخشید.
- مقیاس رنگی را تا اولین نت که باعث کرنش می شود پخش کنید. این مقیاس را آنقدر تکرار کنید تا بتوانید به راحتی آن را بازی کنید. سپس ، به قسمت بعدی بروید. این تمرین می تواند چند روز یا چند هفته طول بکشد.
- مقیاس را چند بار در ابتدا و انتهای جلسه تمرین خود اجرا کنید تا مشخص شود آیا می توانید در زمان خستگی به نت ها برسید یا خیر. اگر نمی توانید ، به احتمال زیاد به فشار برای رسیدن به نت ها به جای سرعت هوا متکی هستید.
- این روش به شما در نواختن نت های پایینی نیز کمک می کند.
مرحله 3. پرش های اکتاو را تمرین کنید
پخش مقیاس رنگی به بازیکنان این امکان را می دهد که هر نت را بشنوند و نحوه ایجاد آنها را در نت های بالاتر بشنوند. بالا و پایین پریدن از اکتاو به شما امکان می دهد حافظه ماهیچه ای را در لب های خود ایجاد کنید و با نواختن نت های خاص احساس کنید. این می تواند به شما در نواختن هماهنگ نت های بالاتر کمک کند ، زیرا شما به تازگی همان نت را در محدوده ای که برای شما راحت تر است اجرا کرده اید. جهش های اکتاو برای یک صدای جیر جیر بسیار مهم است. مقایسه با نت پایینی باعث می شود صدای نت بالا حتی بیشتر شود. پرش های یک اکتاو یا بیشتر را تمرین کنید تا نت های بلند شما فریاد بزنند.
مرحله 4. ارتعاش لب را بیاموزید
این تکنیک به خزنده احساس خام و جازی می دهد. ویبراتو لب فقط حرکت ترومپت نیست. در عوض ، این یک ارتعاش ملایم تر و جزئی تر از لب ها است که باید نتیجه ای مشابه استفاده از نوار ضخیم هنگام نواختن گیتار داشته باشد. پس از ضربه زدن به نت موردنظر ، فقط لب های خود را کمی شل کنید و اجازه دهید با انفجار سریع هوا ، ارتعاش ایجاد شود.
مرحله 5. پرش های اکتاو و ارتعاشات لب را ترکیب کنید
برای فریاد واقعی باید از یک نت پایین به یک نت بالا بروید. سپس ، در حالی که نت بالای خود را در دست دارید ، یک ویبراتو لب انجام دهید تا کیفیت جیغ کشیدن یا زوزه کشیدن منحصر به فرد ایجاد شود. برخی از بزرگترین نوازندگان ترومپت به دلیل توانایی خود در انجام خوب این کار مشهور هستند ، اما به تمرین نیاز دارد. به احتمال زیاد در ابتدا کمی عجیب به نظر خواهید رسید ، بنابراین مکانی را انتخاب کنید که در آن هیچ کس مزاحم نشوید.
روش 2 از 3: توسعه تکنیک خود
مرحله 1. تمرینات تنفسی را انجام دهید
بسیاری از مردم افزایش فشار هوا را با افزایش سرعت هوا اشتباه می گیرند. دمیدن بیشتر باعث افزایش حجم صدا می شود ، اما صدای آن را افزایش نمی دهد. نت های بلند نیاز به انتقال سریعتر هوا به داخل دهان دارند. نفس عمیق بکشید و با بازدم به آرامی تمام هوا را از ریه های خود بیرون بیاورید. سپس ، عمیق نفس بکشید. نفست را نگه دار. پس از چند ثانیه ، یک انفجار کوتاه هوا را رها کنید. این پف های کوتاه و سریع را ادامه دهید تا تمام هوا را از ریه های خود بیرون کنید. اکنون ، بین بازدمهای آهسته و تدریجی و انفجارهای کوتاه و سریع ، متناوب شوید.
مرحله 2. ماهیچه های لب خود را تقویت کنید
یکی از متداول ترین روش ها این است که مداد را با لب های خود نگه دارید. مداد را در دهان خود قرار دهید و پاک کن روی زبان شما قرار گیرد. لب های خود را دور مداد ببندید تا در جای خود بماند. از دندان یا زبان خود برای تحمل وزن مداد استفاده نکنید. خودتان وقت بگذارید و مداد را به مدت ده ثانیه در جای خود نگه دارید. ده ثانیه استراحت کنید و این کار را تکرار کنید. وقتی این کار آسان به نظر می رسد ، به بیست ثانیه افزایش دهید.
مرحله 3. تزئینات خود را بهبود بخشید
نحوه نگه داشتن لب ها اهمیت دارد. هنگامی که یک تکنیک اساسی را ایجاد کردید ، تعدادی تنظیم باعث می شود که بتوانید نت های بالا را آسان تر کنید. از تزئین استیونز معمولاً به عنوان تزئین "فریاد" یاد می شود. در این روش ، شما به جای اینکه لب های خود را به هم بچسبانید ، لب بالا یا پایین را به زیر می چرخانید. در روش سنتی ، لب ها به هم فشرده می شوند ، اما در روش استیونز ، یک لب زیر لب دیگر چرخانده می شود و مهر و موم ایجاد می کند. این باعث می شود که هوا لب های شما را از هم جدا کند ، بنابراین می توانید به راحتی به نت های بالاتر برسید.
- روش زیر را با چرخاندن لب پایینی زیر لب بالا امتحان کنید. سپس لب بالایی خود را بچرخانید و زیر لب پایین بچرخانید. هر دو را تمرین کنید تا مشخص شود که کدام برای شما راحت تر است.
- هنگام پخش نت های کم و متوسط با استفاده از طرح برجسته Stevens ، ممکن است این نت ها روشن تر به نظر برسند. به دقت توجه کنید و تزئینات خود را متناسب با موسیقی تنظیم کنید.
مرحله 4. از فشار دادن دهان خود اجتناب کنید
یکی از راه هایی که نوازندگان ترومپت نواز به نت های بالا می رسند این است که ساز خود را محکم تر به لب های خود فشار می دهند. در حالی که این ممکن است یک یا دو بار کار کند ، شما نمی توانید این نت ها را به طور مداوم یا هماهنگ پخش کنید. توجه کنید و سعی کنید برای رسیدن به نت های بلند خود ، دهان خود را بیشتر فشار ندهید.
مرحله 5. عضلات گلو و معده خود را شل کنید
تصور کنید چه اتفاقی می افتد اگر یک بسکتبال را با بتن احاطه کنید. محتوای هوا به همان صورت باقی می ماند ، اما شما قادر نخواهید بود توپ را دریبل کرده یا یک سبد شوت کنید. کشش ماهیچه های شکم شما نیز تقریباً به همان شیوه عمل می کند. همان مقدار هوا در ریه های شما باقی می ماند ، اما نمی تواند آزادانه در بدن شما حرکت کند. علاوه بر این ، وقتی اکثر افراد عضلات شکم خود را سفت می کنند ، گلوهای آنها منقبض می شود و جریان هوا را بیشتر محدود می کند.
روش 3 از 3: نواختن صحیح بوق
مرحله 1. با وضعیت صحیح بنشینید یا بایستید
با صاف نگه داشتن پشت و کشیده شدن ماهیچه های گلوتئوس ، می توانید حرکت هوا را از طریق ریه ها و داخل دهان کنترل کنید. وضعیت خود را در صورت لزوم تنظیم کنید تا ریه های شما کاملاً پر از هوا شوند. برای تامین تنفس لازم ، به قلب خود استراحت دهید و به ریه های خود تکیه کنید.
مرحله 2. برای گرم شدن کامل زمان بگذارید
گرم شدن قبل از دویدن باعث کشش ماهیچه ها و جلوگیری از درد می شود و گرم کردن شیپور شما نیز همان عملکرد را دارد. تعدادی صدای بلند و کم صدا پخش کنید. به تدریج ، در نواختن نت ها و نگه داشتن آنها در مقیاس بالا حرکت کنید. پس از گرم شدن لب ها ، سریع به سراغ ترازوی بازی بروید. به بالا بلغزد و زبان را پایین بیاورید. با تکرار ترازوی خود ، سرعت خود را تسریع کنید تا انگشتان شما نیز گرم شوند.
مرحله 3. ساز خود را تنظیم کنید
پس از گرم شدن ، از یک تیونر رنگی استفاده کنید تا مطمئن شوید که C شما در ستاد ، یادداشت سنتی تنظیم ترومپت ، در زمین است. اگر با گروهی بازی می کنید ، یک ساز را تنظیم کنید تا از صدای خوب این گروه در کنار هم مطمئن شوید. اگر ساز شما تیز است ، اسلاید تنظیم را وارد کنید. اگر ساز شما صاف است ، اسلاید تنظیم را به بیرون فشار دهید. تنظیم C را تکرار کنید ، تا زمانی که بتوانید حداقل سه بار متوالی هماهنگ بازی کنید.
مرحله 4. ده درصد تمرین را به محدوده گسترش اختصاص دهید
اگر هر روز یک ساعت تمرین می کنید ، فقط شش دقیقه تمرین شما باید بر رسیدن به نکات بالاتر تمرکز کند. این ممکن است مقدار نسبتاً کمی به نظر برسد ، اما هرچه ضربات پایینی و میانی شما آسان تر باشد ، یادداشت های بلند شما ساده تر خواهد بود. مهارت کلی خود را تقویت کنید ، و دامنه بالای شما با آن بهبود می یابد.
مرحله 5. یاد بگیرید که بدون هیچ زحمتی نت های متوسط را پخش کنید
این باعث می شود یادداشت های بلند آسان تر شود. یک قاعده خوب این است که بازی C در مقیاس هرچقدر دشوار باشد که C بالاتر از مقیاس باشد ، دو برابر سخت تر خواهد بود. بنابراین ، هر چه راحت تر تنظیم C را انجام دهید ، پخش C راحت تر راحت تر خواهد بود.
مرحله 6. دهان خود را عوض کنید
هنگامی که مهارت خود را با استفاده از یک زبان دهان مبتدی یا عمیق تقویت کردید ، ممکن است بخواهید به گزینه کم عمق تری بروید. اگرچه ممکن است وابستگی به یک دهان کم عمق برای کمک به شما در نواختن نت های بالاتر از ابتدا وسوسه انگیز باشد ، اما ضروری است که یاد بگیرید که به تکیه بر تزئینات خود به همراه سرعت هوا برای ضربه زدن به نت های بلند به جای دهان خود اعتماد کنید. با این حال ، برخی از بلندگوها می توانند ضربه زدن به یادداشت های مناسب را آسان تر کنند.
نکات
- اگر فقط در حال یادگیری جیغ زدن هستید ، از بلندگوهای کم عمق و جیغ کش خودداری کنید ، زیرا آنها فقط صدای شما را بدتر می کنند و نیاز به پشتیبانی مناسب هوا را کاهش می دهند. فریاد زدن را بیاموزید ، سپس یک دهان کم عمق پیدا کنید.
- در حالی که نباید ده ها عدد دهان خریداری کنید ، اما انواع مختلف را قرض بگیرید و آنها را امتحان کنید تا راحت ترین لبه برای تزئین خود را پیدا کنید.
- برای سبک به Maynard Ferguson و Wayne Bergeron گوش دهید ، زیرا آنها نه تنها در فریاد زدن ، بلکه در واقع نواختن نت های بالا را هماهنگ می کنند.
- به یاد داشته باشید ، تمرین کامل می کند!
- سعی کنید از کتاب ترومپت روش Arban استفاده کنید.
