اخم ها نوعی حالت چهره هستند که انسان برای ابراز نارضایتی از آن استفاده می کند. با این حال ، همه اخم ها برابر نیستند - برخی از اخم ها عصبانیت را نشان می دهند ، برخی دیگر ناراحتی و برخی دیگر سردرگمی یا سرخوردگی. این که آیا در اخم کردن مشکل دارید یا نگران این هستید که اخم طبیعی شما احمقانه به نظر برسد ، تنها چند قدم ساده می تواند به شما کمک کند تا در کوتاهترین زمان ممکن قدرت خود را به حداکثر برسانید. برای شروع به مرحله 1 زیر مراجعه کنید.
مراحل
قسمت 1 از 2: ایجاد اخم
اخم های عصبانی
مرحله 1. با دهان خود یک شکل منحنی رو به پایین ایجاد کنید
حالت چهره واحد که اکثر مردم با اخم در ارتباط می دانند منحنی رو به پایین دهان است. برای ایجاد این منحنی رو به پایین ، لب های خود را در کنار هم نگه دارید و گوشه های دهان خود را با استفاده از ماهیچه های جلوی گونه خود به عقب و پایین بکشید. شما باید از کشیدن شدید اجتناب کنید ، زیرا این می تواند ظاهری عجیب و غریب مانند قورباغه ایجاد کند. جدا کردن این حرکت ماهیچه ای دشوار است ، اما خوشبختانه این حرکت در کنار سایر حرکات صورت که باعث ایجاد اخم می شود بسیار آسان تر است.
این عبارت "لبخند وارونه" آنقدر نمادین عمل اخم کردن است که اغلب به تنهایی برای نماد کل بیان استفاده می شود (به عنوان مثال ، در مورد شکلک های اخم مانند :( ، که فقط از بیان چشم و دهان برای بیان نارضایتی استفاده می کند).
مرحله 2. ابروهای خود را در هم بکشید
در مرحله بعد ، ماهیچه های جلوی پیشانی خود را منقبض کنید تا به ابروهای شما حالت شیار دار یا "جمع شده" بدهد. همراه با خم شدن دهان به سمت پایین ، وی باید تأثیر طبیعی داشته باشد و به شما کمی پوزخند ، چشمانی خمیده و ابروهای قلاب دار و عصبانی نشان دهد. اگر در انجام این کار با مشکل روبرو هستید ، سعی کنید عضلات بین ابروهای خود را در آینه "خم کنید" ، تا جایی که ممکن است آنها را ضخیم و محکم کنید.
این اقدام برای متمایز کردن بیان شما از اخم "غم انگیز" مهم است. بدون ابروهای خمیده ، قسمتهای دیگر اخم گاهی مبهم به نظر می رسند ، اما با داشتن ابروهای خشن و فر ، احساسات شما اشتباه نمی شود
مرحله 3. لب بالا را کمی بالا بیاورید
هنگام اخم کردن ، سعی کنید لب فوقانی خود را به آرامی بالا بیاورید. تا حدودی به آرامی بکشید تا لب های شما به هم بچسبند. این تأثیر ظریف اما قابل توجهی در افزایش شدت بیان شما دارد. لب خود را آنقدر بلند نکنید که دندان های خود را در معرض دید قرار دهید - این می تواند شما را بیزار یا گیج نشان دهد.
برای تمسخر ، یک عبارت مرتبط ، حرکت بالا آوردن لب بالا را اغراق کنید. حتی ممکن است بخواهید لب فوقانی خود را تا جایی بالا ببرید که لب های شما دیگر کنار هم نباشند و دندان های شما دیده شوند. تمسخرها برای بیان ترکیبی از خشم و انزجار مفید هستند و بهتر است با نگرشی متکبرانه به کار گرفته شوند
مرحله 4. لب پایینی خود را به آرامی به جلو بچسبانید
همانطور که لب بالایی خود را تنظیم می کنید ، لب پایینی خود را فقط کمی به جلو فشار دهید. اختیار در اینجا مهم است - تغییر موقعیت باید بسیار بسیار ظریف باشد. مواظب باشید لب پایینی خود را زیاد دراز نکنید ، در غیر این صورت به خود احساس غرغر عجیبی می دهید و برای مردم سخت خواهد بود که عصبانیت شما را جدی بگیرند.
مرحله 5. به شدت به موضوع عصبانیت خود خیره شوید
مانند تمام حالات صورت ، احساسی که در اخم خوب منتقل می شود در چشم ها متمرکز شده است. اگر واقعاً عصبانی هستید ، نشان دهید که منظورتان این است که با هر چیزی که در آن اخم می کنید ، خیره کننده ای داغ داشته باشید. با کمی بالا آوردن گونه های خود ، نگاه خود را تنگ کنید. سر خود را کمی کمی به جلو خم کنید. این اقدامات در کنار هم باعث می شود که چشمان شما از زیر ابرو به شما نگاهی شدید و آتشین بدهد.
مرحله 6. برای عصبانیت شدید ، چشمان خود را گشاد کرده و سوراخ های بینی خود را جرقه بزنید
گاهی اوقات ، اخمهای معمولی و روزمره فقط برای نشان دادن خشم قوی و خشم انگیزی که در درون شما شعله ور است کافی نیست. برای ایجاد یک تهدید واقعاً ترسناک ، چشمان خود را کاملاً باز کنید ، سفیدی آنها را در معرض دید قرار دهید و در حالی که بقیه مراحل بالا را انجام می دهید ، سوراخ های بینی خود را شعله ور کنید - پیشانی خود را بکشید ، دهان خود را به سمت پایین خم کنید و غیره.
همچنین ممکن است بخواهید عضلات گردن و صورت خود را سفت کنید تا بر عصبانیت شما بیفزاید. ماهیچه های گردن خود را سفت کنید تا تاندون های گردن شما قابل رویت شوند و همزمان ابروهای خود را در هم بکشید و دهان خود را با شدت بیشتری نسبت به حالت عادی به سمت پایین بچرخانید. این عبارت محکم و "متشنج" باعث ایجاد خشم احشایی و تقریباً غیرقابل کنترل می شود
اخمهای غمگین
مرحله 1. با دهان خود یک شکل منحنی رو به پایین ایجاد کنید
شکل دهان در اخم عصبانی و در اخم غمگین بسیار شبیه است. گوشه های دهان خود را به سمت پایین بچرخانید ، ماهیچه ها را در گوشه دهان و جلوی گونه ها بکشید.
به طور معمول ، هنگام ایجاد اخم غم انگیز ، می خواهید لب های خود را در کنار هم نگه دارید ، اما هنگام ابراز ناراحتی شدید ، ممکن است لب های خود را در نوعی ژست غم انگیز "نفس نفس زدن" باز کنید. اگر دهان خود را برای گریه باز می کنید ، باید تقریباً مربع باشد
مرحله 2. ابروهای خود را بالا بیاورید
شبیه اخم های عصبانی ، اخم های غم انگیز شامل استفاده از ماهیچه های پیشانی و پیشانی است. با این حال ، استفاده دقیق آنها تا حدودی متفاوت است. به جای این که ابرو و پیشانی خود را در فاصله بین ابروهای خود جمع کنید ، بهتر است از عضلات پیشانی خود برای بلند کردن گوشه داخلی ابروها استفاده کنید. این باید باعث شود شما مأیوس ، خسته یا خرد شده به نظر برسید - به عبارت دیگر ، غمگین.
این یک حالت تا حدودی دشوار برای ایجاد مجدد عمدی است. اگر مشکل دارید ، سعی کنید با سفت کردن عضلات پیشانی ، ناحیه ای از پوست بین ابروهای خود را به سمت بالا بکشید
مرحله 3. با چشمان خود ظاهری باز و آسیب پذیر داشته باشید
ابراز ناراحتی بیانگر بیرون ریختن احساسات درونی است که باعث درد می شود. برای اینکه اخم غم انگیز خود را معتبر جلوه دهید ، سعی کنید این درد درونی را با نگاهی آسیب پذیر به چشمان خود هدایت کنید. اجازه دهید پلک های شما به آرامی روی چشمان شما آویزان شوند ، اما اجازه ندهید آنقدر آنقدر بیفتند که افتاده به نظر برسند. سعی کنید هنگام انجام این کار یک نگاه شاکی در چشم خود داشته باشید.
یک قاعده خوب این است که هنگام اخم خشمگین ، چشمان شما باید ظاهری تنگ ، باریک و متمرکز داشته باشند ، در حالی که هنگام ایجاد اخم غم انگیز ، آنها باید شل تر و بازتر باشند
مرحله 4. نگاه خود را به سمت پایین پرتاب کنید
اخم غم انگیز خود را با تغییراتی در زبان بدن همراه کنید که مکمل تصور ناامید کننده ای است که سعی می کنید ایجاد کنید. به عنوان مثال ، اجازه دهید پلک های شما به آرامی روی چشمان شما آویزان شوند و به جای اینکه به آنچه در مقابل شما قرار دارد ، به پهلو یا زمین نگاه کنید. این باید شما را مبهم و مغلوب نشان دهد ، گویی هر آنچه شما را ناراحت می کند آنقدر قریب به اتفاق است که نمی توانید تحمل مستقیم رویارویی با آن را داشته باشید.
همچنین ممکن است بخواهید شانه های خود را به جلو خم کنید. تغییر حالت طبیعی و ایستاده به وضعیتی که کمتر مورد حمایت قرار می گیرد ، این تصور را ایجاد می کند که غم و اندوه شما را از خود عادی بودن باز می دارد
مرحله 5. برای ناراحتی شدید ، اشک بریزید یا گریه کنید
در حالی که ممکن است یک بازیگر خوب بتواند به سادگی با حرکت دادن ماهیچه های صورت خود ابراز خشم شدید کند ، بازسازی غم شدید بدون افزودن اشکال دشوارتر است. هر گونه اخم غم انگیز اگر با گریه همراه شود قانع کننده تر خواهد شد. جعل این امر بسیار دشوار است ، بنابراین اگر در هنگام تلاش برای انجام این کار ، غم واقعی را تجربه می کنید ، ممکن است موفق تر باشید.
گریه به دستور مهارتی است که موضوع راهنماهای آنلاین بی شماری است. به عنوان مثال ، برای اطلاعات بیشتر در مورد گریه در فرمان ، ممکن است بخواهید wikiHow's How to Spot on Spot را امتحان کنید
قسمت 2 از 2: ایجاد اخم های قانع کننده
مرحله 1. به چیزی ناخوشایند توجه کنید (یا تصور کنید)
اگر چیزی دارید که از آن ناراضی هستید ، بازخوانی نارضایتی آسان تر است. قرار دادن احساسات واقعی پشت اخم خود تقریباً همیشه آن را بسیار قانع کننده می کند ، بنابراین با قرار دادن خود در معرض چیزی که از آن متنفر هستید احساسات منفی خود را تقویت کنید. اگر می خواهید از مواجهه واقعی با آن جلوگیری کنید ، می توانید به سادگی به این موضوع فکر کنید. سعی کنید به S. O خود فکر کنید. شما را برای شخص دیگری رها می کند ، مقاله ترم شما به طور تصادفی حذف می شود ، یا یک فاجعه مشابه دیگر - هر آنچه شما را عصبانی یا ناراحت می کند.
به عنوان مثال ، اگر از زمانی که هم خانه هایتان ظروف کثیف خود را برای شستن شما رها می کنند ، متنفر هستید ، ممکن است بخواهید با رفتن به آشپزخانه و نگاه کردن به سینک سرریز ، عصبانی آتشین را در قلب خود ایجاد کنید یا حتی در مورد خروج آنها از خانه فکر کنید. بشقاب ها بدون شستن آنها
مرحله 2. تمرین کنید
این که بتوانید به صورت خود به خود اخم بزرگی را ایجاد کنید ، مهارتی است که مانند بقیه نیاز به اصلاح دارد. برای بهترین اخم کردن ، به طور مداوم وقت خود را به تمرین اختصاص دهید. ترجیحاً ، باید جلوی آینه تمرین کنید ، اما اگر عبارات خود را به طور کامل رد کرده اید و فقط سعی می کنید آنها را در حافظه ماهیچه ای خود ثبت کنید ، تمرین بدون آینه کافی است.
بازیگران حرفه ای در واقع زمان و انرژی زیادی را به تمرین برخی از حالات صورت اختصاص می دهند تا بتوانند اجراهای خود را واقعی تر کنند. برخی از کلاس های بازیگری ممکن است تمرینات خاصی را ارائه دهند که به منظور افزایش توانایی بازیگر در انجام حالت های مختلف صورت به هنگام فرمان ، از جمله اخم ، انجام می شود
مرحله 3. از بهترین ها یاد بگیرید
برخی از افراد مشهور به دلیل توانایی (و فراوانی) اخم خود مشهور هستند. اخم این افراد را مطالعه کنید تا متوجه تفاوت ها و ظرافت های جزئی شوید که می تواند اخم های به یاد ماندنی را از دیگری متمایز کند. در زیر فقط تعدادی از افرادی که به دلیل اخم ، اخم و تمسخر معروف هستند شناخته می شوند:
- رابرت دنیرو
- باراک اوباما
- گریس ون کوتسم
- کلینت ایستوود
- وینستون چرچیل
- ساموئل ال جکسون
نکات
به طور معمول ، در موقعیت های اجتماعی ، پذیرفتن اخم برای افراد با موقعیت بالا و مهمتر از کسانی است که در زیر آنها موقعیت های اجتماعی را اشغال می کنند. به عنوان مثال ، اگر یک سیاستمدار ثروتمند و قدرتمند از غذای خود در یک رستوران ناراضی باشد ، اخم کردن او برای او قابل قبول تر از آن است که پیشخدمتش از او اخم کند
هشدارها
- قبل از اینکه اخم جدید خود را در ملاء عام آزمایش کنید ، حتماً به آینه نگاه کنید تا مطمئن شوید که ظاهرتان آنطور است که فکر می کنید.
- اخم های وحشتناک را زیاد انجام ندهید - ممکن است صورت شما به این شکل گیر کند!
