گرفتن یک عکس حرفه ای می تواند مشکل باشد. دوربین های امروزی بسیار پیچیده هستند و تنوع ویژگی ها و انتخاب ها ، انتخاب گزینه های مناسب را به یک پیشنهاد پیچیده تبدیل می کند. نورپردازی ، تمرکز ، عکاسی ، قاب بندی عکس و ویرایش را اضافه کنید و گرفتن یک عکس با ظاهر حرفه ای به نظر می رسد که باید به متخصصان واگذار شود. اما با کمی دانش و یک دوربین مناسب ، هرکسی می تواند یک عکس حرفه ای بگیرد.
مراحل
روش 1 از 4: شناخت دوربین خود
مرحله 1. روی یک دوربین SLR یا DSLR سرمایه گذاری کنید
(D) SLR مخفف (Digital) Single Lens Reflex است و برای گرفتن عکس های حرفه ای به یک دوربین SLR نیاز دارید. با وجود پیشرفت در دوربین های تلفن و نقطه و عکسبرداری ، فقط SLR ها دارای طیف وسیعی از ویژگی ها و وضوح عکس مورد نیاز برای متمایز کردن عکس های شما هستند. البته آنها گرانتر از دوربین های ساده تر هستند ، اما جهش در کیفیت ارزش پول زیادی را برای گرفتن عکس های خوب دارد.
- SLR ها دارای یک منظره یاب هستند که به شما امکان می دهد نور دقیق عکس خود را همانند تصاویری که می گیرید مشاهده کنید. یک آینه عکس دقیق را به چشم شما منعکس می کند ، سپس هنگام عکس گرفتن از راه خارج می شود و دقیقاً همان تصویری را که در منظره یاب مشاهده کرده اید ، ثبت می کند.
- SLR ها دارای لنزهای قابل تعویض هستند که به شما امکان می دهد لنز مناسب را در عکس قرار دهید.
مرحله 2. به جای زوم دیجیتال از لنزهای زوم و زوم دوربین استفاده کنید
اگرچه زوم دیجیتالی شما را به سوژه نزدیک می کند ، اما تصویر را مخدوش می کند و از وضوح و وضوح حرفه ای آن جلوگیری می کند. این به این دلیل است که رایانه ای در داخل دوربین پیکسل ها را بزرگ می کند و حدس می زند که چه پیکسل هایی ممکن است جاهای خالی را پر کنند. لنزهای تله فوتو مانند دوربین دو چشمی یا تلسکوپ عمل می کنند و شما را بدون افت کیفیت به سوژه "نزدیک" می کنند.
لنزهای زوم اعداد "میلی متر" روی آنها نوشته شده است که نشان دهنده نقاط کانونی است که لنز قادر به تولید آن است. هرچه این عدد بیشتر باشد ، می توانید بیشتر روی آن زوم کنید
مرحله 3. برای گرفتن عکس های واضح در هر نور روی یک سه پایه سرمایه گذاری کنید
هنگامی که نور زیادی وجود ندارد ، باید شاتر را برای مدت بیشتری باز نگه دارید. این به شما امکان می دهد نور بیشتری را ضبط کنید و مطمئن شوید که تصویر خوب به نظر می رسد. با این حال ، اگر دوربین در حالی که شاتر باز است حرکت کند ، عکس تار به نظر می رسد و حتی لرزش های جزئی باعث می شود عکس شما آماتور به نظر برسد. اگر سرعت شاتر کمتر از 1/125 ثانیه دارید ، به سه پایه نیاز دارید.
- همه عکاسان می توانند از سه پایه سود ببرند ، زیرا دوربین های حساس حرکات جزئی و غیرقابل کنترل را از دست شما می گیرند.
- عکس های تایم لپس زمانی هستند که شما دوربین را برای مدت زمان طولانی باز می گذارید تا حرکت را در طول زمان (مانند مسیر ستارگان در طول شب) یا شرایط بسیار کم نور ثبت کنید و کاملاً به سه پایه نیاز دارید.
مرحله 4. بدانید که ISO نشان دهنده حساسیت به نور در دوربین شما است
ISO با اعداد (100 ، 200 ، 800 ، 1600 ، 2000 و غیره) نشان داده می شود ، که در آن اعداد کمتر نشان دهنده نیاز به نور بیشتر است. هرچه ISO بالاتر باشد ، عکس های شما روشن تر ظاهر می شوند. با این حال ، ISO بیشتر به معنای دانه بیشتر است ، که کمی شبیه به حالت ایستا است ، در عکس. در صورت امکان از کمترین ISO ممکن ، ترجیحاً 100 یا 200 استفاده کنید.
- اگر ISO دو برابر (از 100 به 200) شود ، حساسیت به نور نیز دو برابر می شود. برای تنظیم نور برای 1 یا 2 توقف نوردهی ، از تنظیمات دوربین خود استفاده کنید.
- برای اکثر تنظیمات فضای باز ، ISO 100-200 کافی است.
- برای اکثر تنظیمات داخلی ، ISO 200-400 کافی است.
مرحله 5. سرعت شاتر را تنظیم کنید
سرعت شاتر مدت زمان باز بودن لنز دوربین و ثبت تصویر است. هرچه مدت زمان باز شدن بیشتر باشد ، نور بیشتری به داخل عکس وارد می شود ، اما شما همچنین می توانید هرگونه حرکتی را به صورت تار بودن ثبت کنید. سرعت شاتر با کسری از ثانیه اندازه گیری می شود و سرعت آن از 1/20 ثانیه تا 1/1000 ثانیه متغیر است. اعداد بزرگتر سریعتر هستند ، به این معنی که شما نور کمتری را سریعتر ثبت می کنید. این بدان معناست که برای مدت کوتاهی که شاتر باز است اجازه دسترسی نور بیشتری به سنسور دوربین وجود دارد.
- در بیشتر موارد ، به دنبال سرعت شاتر 1/125 ثانیه یا بیشتر باشید ، مخصوصاً هنگام عکاسی دستی.
- هر بار که سرعت شاتر را به نصف می رسانید ، نصف نور را نیز به آن می گذارید ، زیرا لنز نصف زمان را برای ثبت آن دارد. این را هنگام تنظیم ISO خود به خاطر داشته باشید ، زیرا به احتمال زیاد به نور بیشتری احتیاج خواهید داشت.
- سرعت بیشتر شاتر ، تاری را در حین حرکت از بین می برد ، اما برخی از عکسهای خلاقانه با حرکت عالی به نظر می رسند ، مانند تار شدن بال های پرنده در هنگام پرواز. استفاده همزمان از فلاش دوربین نیز به تثبیت حرکت کمک می کند.
- اگر از شاتر بسیار سریع استفاده می کنید ، از یک عدد f بسیار کم استفاده کنید ، کمترین دیافراگم (یعنی عدد f) که طول فوکوس لنز شما به شما می دهد.
مرحله 6. دیافراگم را تغییر دهید
دیافراگم در اصل مانند مردمک چشم شما کار می کند. یک دیافراگم گسترده نور بیشتری را وارد می کند زیرا "چشم" دوربین بازتر است. دیافراگم همچنین عمق میدان را کنترل می کند ، یعنی مقدار زیادی از تصویر واضح یا در فوکوس به نظر می رسد. دیافراگم با f-stop اندازه گیری می شود ، با اعدادی مانند (f/1.4 ، f/2.8 ، f/8.0 و …) هرچه f-stop کوچکتر باشد ، تصویر بیشتر واضح و در فوکوس به نظر می رسد ، اما نور کمتری دارد f-stop های گسترده ، برعکس ، می توانند برای تمرکز یک تصویر خاص استفاده شوند.
- هرچه f-stop بزرگتر باشد ، دهانه دیافراگم کوچکتر است. در حالی که گیج کننده است ، این به این دلیل است که "f" مخفف کسر است. بنابراین ، یک توقف بزرگتر یک سوراخ کوچکتر است. اینطور فکر کنید: 1/8 اینچ بزرگتر از 1/16 اینچ است ، بنابراین f/8.0 بزرگتر از f/16.0 است.
- برای نگه داشتن همه چیز در فوکوس ، مانند منظره یا صحنه بزرگ ، از یک توقف f بزرگتر مانند f/32 استفاده کنید ، اما به یاد داشته باشید هنگام استفاده از f32 باید شاتر را برای مدت بیشتری باز کنید تا نور کافی وارد شود و توصیه می شود از آن استفاده کنید. سه پایه برای تمرکز واضح و واضح
- از یک توقف کوچک f مانند f/1.4 برای تیز کردن پیش زمینه و تار شدن پس زمینه استفاده کنید ، مانند هنگام عکاسی از یک سوژه خاص در جمعیت.
- دیافراگم های کوچکتر (توقف f بالا) عموماً به سرعت شاتر طولانی تری نیاز دارند تا نور کافی ایجاد شود.
مرحله 7. نوردهی دوربین خود را بهینه کنید
ISO ، دیافراگم و سرعت شاتر در کنار هم برای قرار گرفتن در معرض عکس مناسب عمل می کنند. ایجاد تعادل بین این تنظیمات برای گرفتن بهترین عکس در هر شرایطی بسیار مهم است. در حالی که می توانید یک عمر را صرف مطالعه ترکیبات مختلف کنید ، بهترین راه برای یادگیری تمرین است. 5-10 عکس از یک سوژه ، در نور یکسان بگیرید. هر بار یک تنظیم را تغییر دهید و توجه کنید که چگونه بر عکس تأثیر می گذارد. اگر شما نیاز به افزایش سرعت شاتر دارید ، چگونه می توانید کمبود نور را برای مثال جبران کنید؟ می توانید ISO را بالا ببرید ، دیافراگم را پایین بیاورید یا ترکیبی از هر دو.
- از آزمایش با تنظیمات خود نترسید. سالها تمرین طول می کشد تا یک عکس را ببینید و بطور شهودی بدانید چگونه ISO ، دیافراگم و سرعت شاتر را تنظیم کنید.
- دو برابر شدن حساسیت مضاعف نور به ISO و نصف شدن سرعت شاتر ، میزان نور را به نصف می رساند. بنابراین ، انجام هر دو در یک زمان منجر به "تار شدن حرکت" کمتر با میزان نور یکسان در عکس می شود.
- هرگز فقط با تغییر یکی از این سه تنظیم ، بیش از حد جبران نکنید. هر کدام را کمی تغییر دهید تا به تنظیمات عکس مناسب برسید.
مرحله 8. طول محلی خود را برای عکس انتخاب کنید
فاصله کانونی تعیین می کند که چگونه عکس های شما بزرگنمایی می شوند - هرچه این عدد بیشتر باشد ، لنز دوربین بیشتر بزرگنمایی می شود. لنزهای مختلف فاصله کانونی متفاوتی دارند و برای گرفتن عکس حرفه ای باید لنز مناسب را انتخاب کنید.
-
زاویه گسترده ، 24-35 میلی متر:
از لنزهای عریض برای گرفتن جزئیات زیاد بدون نگاه کشیده استفاده می شود ، معمولاً توسط عکاسان عکاسی که به دنبال جذب بسیاری از زمینه ها در عکس هستند ، استفاده می شود ، اما مراقب باشید که هنگام استفاده از لنزهای فوق عریض به احتمال زیاد بیش از حد ناخواسته استفاده نکنید. پیش زمینه در عکس
-
استاندارد ، 35-70 میلی متر:
این لنز نزدیک ترین چیزی است که چشم ما می بیند ، که معمولاً حدود 45-50 میلی متر است. این یک لنز همه جانبه عالی است که در شرایط مختلف کار می کند.
-
تله فوتور یا پرتره ملایم ، 70-135 میلی متر:
همانطور که سوژه ها دورتر می شوند ، یا می خواهید پیش زمینه و پس زمینه را مانند یک عکس عمودی متمایز کنید ، لنزهای تله فوتو ضروری هستند. لنزهای پرتره معمولاً از 85 میلی متر شروع می شوند.
-
تله فوتو ، 135-300 میلی متر
بهترین حالت برای عکس های دور ، این عکس ها برای ورزش یا عکاسی از حیوانات استفاده می شوند زیرا می توانند از فاصله ای طولانی بر روی یک عنصر تمرکز کنند. با این حال ، آنها به دلیل تلاش برای ایجاد عمق ، منظره یا عکس های زاویه باز را مسطح می کنند.
مرحله 9. سرعت شاتر خود را متناسب با فاصله کانونی خود تنظیم کنید
خوشبختانه این محاسبه آسان است. اگر فاصله کانونی شما 30 میلی متر است ، 1/30 کمترین سرعت است که می توانید سرعت شاتر خود را افزایش دهید تا از تاری در عکاسی دستی جلوگیری شود. به سادگی فاصله کانونی را کسری در سرعت شاتر خود کنید تا کمترین سرعت شاتر ممکن را پیدا کنید.
فاصله های کانونی بیشتر باعث ایجاد لرزش در دوربین می شود و اگر سرعت شاتر آهسته بسیار کم باشد ، کل تصویر تار می شود
روش 2 از 4: کامل کردن ترکیب خود
مرحله 1. قانون یک سوم را بیاموزید
قانون یک سوم راهی مفید برای به دست آوردن آهنگهای خوب به راحتی و در حال پرواز است. تصور کنید که تصویر شما با 2 خط عمودی و 2 خط افقی شکسته شده است به طوری که کل عکس از 9 مربع کوچکتر تشکیل شده است. قانون یک سوم به سادگی می گوید که جذاب ترین عناصر یک عکس با این دستورالعمل های تخیلی مطابقت دارد. به جای تلاش برای قرار دادن سوژه خود در مرکز مرگ هر عکس ، سعی کنید آن را با یکی از دستورالعمل های عمودی یا افقی خود خط بندی کنید.
- هدف این است که عکس ها را با کمی "عدم تعادل" دراماتیک و جالب کنید. برای برجسته جلوه دادن ترکیب ، نیازی به داشتن خطوط کامل نیست. برخی از منظره یاب های دوربین دارای گزینه شبکه در منوی دوربین هستند.
- سعی کنید خطوط افق را روی خطوط راهنمای بالا یا پایین قرار دهید تا در یک سوم بالا یا پایین از قاب عبور کنند.
- وقتی می خواهید عکس های شما حس تقارن داشته باشند ، این قانون را زیر پا بگذارید.
- بسیاری از دوربین ها گزینه ای دارند که دستورالعمل ها را برای شما نشان می دهد. آن را در منو جستجو کنید.
مرحله 2. قاب را با یک موضوع بزرگ و فریبنده پر کنید
قلب عکس شما چیست؟ می خواهید توجه بینندگان را بر چه چیزی متمرکز کنید؟ تلاش برای ثبت همه چیز منجر به یک عکس آشفته و اغلب غیرحرفه ای می شود. عکاسان خوب چیزی را برای نگه داشتن عکس در کنار هم پیدا می کنند ، خواه چهره یک فرد باشد یا دریاچه کوه.
- یک موضوع به خودی خود نباید یک شی واحد باشد. وقتی جمعیت زیادی از مردم یا دسته ای از پرندگان روی آن متمرکز شوند ، می توانند سوژه فوق العاده ای باشند.
- یک موضوع معمولاً با آنچه "در فوکوس" است تعریف می شود. چه چیزی واضح و واضح است و چه چیزی عمدا تار شده است؟ بزرگترین عنصر شات چیست؟
مرحله 3. با زاویه ها و ارتفاع دوربین خود بازی کنید
برای عکس خود زاویه ای پویا ایجاد کنید که آن را متمایز کند ، از زمین پایین بیایید یا بالای سوژه خود قرار بگیرید. اغلب اوقات ، عکاسان به عکس های مستقیم و هم سطح خود تکیه می کنند ، زیرا این چیزی است که اکثر مردم به طور طبیعی می بینند. یک عکس خوب چیزی را روشن می کند که در غیر این صورت نمی توانید آن را ببینید ، بنابراین عکس های متنوعی از زوایای مختلف بگیرید.
- از کشش ، حرکت و کثیف شدن نترسید. هرچه زوایای بیشتری را آزمایش کنید ، شانس بیشتری برای پیدا کردن یک عکس خوب دارید. هرگز فراموش نکنید که پشت سر خود را نگاه کنید زیرا اغلب بهترین عکس شما می تواند در آنجا باشد.
- دوربین خود را برگردانید و عکس های عمودی نیز بگیرید ، زیرا می توانند نگاه شما را به عکس کاملاً تغییر دهند.
مرحله 4. بر حذف عناصر منحرف کننده از پس زمینه تمرکز کنید
هنگام عکاسی فقط روی سوژه تمرکز نکنید. به چیزهای اطراف آن و نحوه افزودن آنها به ترکیب فکر کنید. آیا نور خیره کننده یا فلاش نوری روشن در پشت فردی که عکس می گیرید وجود دارد؟ در این صورت ، دوربین یا زاویه را حرکت دهید تا حواس پرتی حذف شود. شما می خواهید تمرکز بر سوژه شما باشد ، نه چیزهای عجیب و غریب در پس زمینه.
- در پس زمینه چه ویژگی هایی به موضوع شما اضافه می شود؟ کدامیک حواسشان را پرت می کنند؟ در صورت امکان صحنه را ساده کنید.
- آیا می توانید برای زدودن عناصر ناخواسته نزدیکتر زوم کنید؟ آیا می توانید روی سوژه تمرکز کنید و پس زمینه را با f-stop کوچکتر محو کنید؟
مرحله 5. از خطوط موجود در عکس خود برای جلب توجه بینندگان استفاده کنید
آیا حصاری در پس زمینه وجود دارد؟ نگاه آن زن به کجاست؟ آیا شاخه های درخت به سمت غروب آفتاب بیرون می آیند؟ خطوط در همه جا در طبیعت هستند و یک عکس خوب 2-3 خط از این خطوط طبیعی را برجسته می کند تا به تصویر حس نظم بدهد. بیننده به طور طبیعی خطوط را با چشم خود دنبال می کند و به شما امکان می دهد عناصر خاصی را برجسته کرده و عمق و چشم انداز ایجاد کنید.
وقتی به عکس نگاه می کنید چشمان شما کجا می رود؟ چه چیزی شما را به تصویر می کشاند و به طور طبیعی به چه چیزی تمایل دارید؟
روش 3 از 4: داشتن نور مناسب
مرحله 1. کنتراست خوبی بین برجسته ها و سایه های خود داشته باشید
تصاویری با نورهای پر جنب و جوش و سایه های مشخص همیشه بهتر از عکس های با نور هموار به نظر می رسند. روشنایی مسطح زمانی است که تفاوت زیادی بین نقاط روشن و تیره خود ندارید و منجر به عدم وجود کنتراست می شود. از سوی دیگر ، عکس های "منفجر کردن" ، هنگامی که برجسته ترین نقاط به طور غیر طبیعی روشن می شوند ، آماتور نیز به نظر می رسند. نورپردازی خوب دارای بالا و پایین روشن و سایه خوبی در این بین است.
سایه ها باعث ایجاد حجم یا توهم سه بعدی در عکس می شوند. به یک توپ سفید در زمینه سفید فکر کنید. تنها راهی که می بینید کره گرد است این است که سایه ای در اطراف آن وجود داشته باشد. بنابراین ، برای عکس های خوب به سایه های خوب و عمیق نیاز دارید
مرحله 2. از عملکرد "تعادل رنگ سفید" دوربین خود استفاده کنید
همه نورها یک رنگ دارند ، حتی اگر برای ما سفید به نظر برسند. سنسورهای دوربین دمای متفاوتی از نور را دریافت می کنند. تعادل رنگ سفید به طور خودکار دوربین را طوری تنظیم می کند که با چشم ما مطابقت داشته باشد و عکس های شما را ثابت نگه دارد. شما می توانید تعادل رنگ سفید را در منوی خود پیدا کنید و اکثر حالت های "خودکار" به طور خودکار آن را برای شما متعادل می کنند.
مرحله 3. نور را در عکس خود پخش کنید
انتشار نور می تواند نور شدید را نرم کند و نور را روی سوژه "پخش" کند. نور پراکنده نوری است که برای جلوگیری از ایجاد سایه های تند و زننده یا نور شدید روی سوژه شما به اطراف تابیده شده است. شما می توانید روش های متعددی را برای پخش نور بیشتر و ظریف تر جلوه دهید:
- چترها منبع نوری را گرفته و آن را در سطح وسیع تری پهن می کنند.
- جعبه های پخش کننده نور شدید را به درخششی ملایم تبدیل می کنند.
- هنگام استفاده از فلاش در داخل خانه ، فلاش را به سقف یا دیوار پشت خود نشان دهید ، با این کار شما هاله سایه ای در اطراف سوژه نخواهید داشت.
- بازتابنده ها مانند جهت نورافکن اجازه جهت گیری می دهند ، اما بسیار نرمتر از تاباندن مستقیم نورافکن به سوژه هستند.
- روزهای ابری به طور طبیعی پراکنده هستند.
مرحله 4. از نور طبیعی استفاده کنید
برای عکاسی در فضای باز ابتدا یا انتهای روز را عکاسی کنید. به عنوان "ساعت طلایی" زمان درست بعد از طلوع و قبل از غروب خورشید ، بهترین روشنایی طبیعی روی کره زمین است. درخشش ملایم و سایه های زیبایی وجود دارد و اکثر عکاسان طبیعت فقط در این ساعات عکس می گیرند.
- اگر در وسط روز عکاسی می کنید سعی کنید در سایه یکنواخت و باز عکس بگیرید. تا زمانی که نیمی از عکس را در سایه و نیمی را در معرض نور مستقیم خورشید نداشته باشید ، یک روز سایه دار بهترین فرصت برای دریافت حتی نورپردازی محو است.
- اگر در طلوع یا غروب آفتاب نتوانید بیرون بروید ، روزهای ابری ، که نور ملایم و یکنواختی را در همه چیز ارائه می دهند ، برای عکاسی در فضای باز عالی است. در حالی که کمتر چشمگیر است ، نتایج ثابت و واضح خواهند بود.
مرحله 5. عکس های سیاه و سفید را امتحان کنید
حذف رنگ به شما اجازه می دهد چیزی جز نور نبینید. این یکی از سریع ترین روش ها برای مشاهده نور طبیعی و تمرکز بر روی گرفتن عکس های خوب و با کنتراست بالا است ، بدون برجسته کردن برجسته یا کدر کردن سایه ها. یک عکس سیاه و سفید خوب دارای طیف وسیعی از خاکستری است که به رنگ سفید و سیاه روشن ترکیب می شود.
هنگام تنظیم عکس ، دوربین خود را به سیاه و سفید تغییر دهید و قبل از بازگشت به رنگ ، چند عکس را آزمایش کنید
مرحله 6. از نورسنج استفاده کنید
برای گرفتن واقعی عکس های حرفه ای ، باید نور را به طور کامل درک کنید. نور عکاسی است ، زیرا یک دوربین فقط نوری را که از لنز عبور می کند ثبت می کند. نورسنج سرعت دقیق شاتر مورد نیاز برای ایزو و دیافراگم انتخابی خود را به شما می دهد و می تواند به شما در جلوگیری از روشن شدن نقاط روشن که باعث خراب شدن تصاویر می شوند ، کمک کند.
روش 4 از 4: ویرایش عکس ها
مرحله 1. در RAW عکس بگیرید تا بیشترین کنترل را بر عکس های خود داشته باشید
عکاسان حرفه ای تقریباً همیشه با RAW عکاسی می کنند ، زیرا به شما امکان می دهد بسیاری از تنظیمات دوربین را پس از گرفتن عکس تغییر دهید.-j.webp
- حجم و کیفیت فایل.
- گرفتن در معرض
- جزئیات سایه.
- روشنایی/کنتراست
- تیز شدن و تار شدن.
مرحله 2. عکس خود را برش دهید
ساده ترین ویرایش که می توانید انجام دهید یک برش است ، جایی که برای بهتر ترکیب بندی ، مرزهای تصویر را دوباره تعریف می کنید. همیشه دو کپی از تصویر را ذخیره کنید ، یکی قبل از برش و دیگری پس از آن ، برای از بین رفتن قسمت های کلیدی عکس که ممکن است بعداً بخواهید.
با برش های مختلف عکس های خود آزمایش کنید تا ببینید چه چیزی بهتر به نظر می رسد
مرحله 3. با اشباع بازی کنید
اشباع کیفیت رنگ تصویر است. تصویری با اشباع بالا پر جنب و جوش و روشن خواهد بود در حالی که اشباع کم خاکستری و مبهم است. معمولاً روی نرم افزار ویرایش عکس یک نوار لغزنده کوچک وجود دارد که به شما امکان می دهد اشباع را در حالت مستقیم تنظیم کنید.
- به عنوان یک قاعده کلی ، عکس های شاد/پرانرژی اشباع بالاتری دارند ، در حالی که عکس های کم کلید/تیره اشباع کمتری دارند.
- مراقب باشید در اشباع زیاده روی نکنید - افزایش یا کاهش ناچیز باید حالتی را که می خواهید ایجاد کند ، بدون اینکه عجیب و غیر طبیعی به نظر برسید.
مرحله 4. با روشنایی و کنتراست بازی کنید
این تقریباً برای هر عکسی ضروری است مگر اینکه هنگام عکاسی نور کاملی داشته باشید. به یاد داشته باشید که یک عکس خوب دارای کنتراست زیادی است ، با روشنایی پر جنب و جوش و سایه های تیره و عمیق. با این وجود ، شما هنوز به تنوع وسیعی از مناطق میانی در این بین نیاز دارید و کنتراست بیش از حد بالا دو رنگ و مسطح به نظر می رسد.
- اگر سعی کنید یک تصویر تیره را بیش از حد روشن کنید ، ممکن است تصویر خشن و دانه دار به نظر برسد. در تغییرات شدید مراقب باشید.
- اگر کنتراست را بیش از حد افزایش دهید ، برخی از جزئیات موجود در تصویر را از دست خواهید داد.
- به هیستوگرام تصویر نگاه کنید. هیستوگرام نمودار خطی از مقادیر نور است. باید قله بزرگی در سمت چپ داشته باشد و سپس با حرکت به سمت راست به آرامی پایین بیاید. سمت چپ نمودار تعداد تمام پیکسل های سیاه موجود در عکس شما است. سمت راست تعداد تمام پیکسل های سفید است. هر قله عظیمی باید با استفاده از لغزنده های روشنایی/کنتراست کاهش یابد.
مرحله 5. ویرایش های خود را به حداقل برسانید
تقریباً همه عکس ها نیاز به کمی ویرایش دارند ، اما باید مراقب باشید که در این کار زیاده روی نکنید و عکس های شما غیر طبیعی به نظر برسند. تغییر در روشنایی و کنتراست ، کمی افزایش اشباع ، و برش در اینجا و آنجا باید به اندازه کافی باشد تا عکس های شما به چشم بیایند. اگر متوجه شدید که در حال ویرایش اصلی هستید ، باید در نحوه گرفتن عکس های خود تجدید نظر کنید.
نکات
- تمرین عالی می شود - عکاسی یک هنر است و ممکن است فوراً آن را انتخاب نکنید.
- یک عکاس حرفه ای به تجهیزات (SLR ، لنز ، نرم افزار ویرایش عکس) و دانش اولیه در مورد نور ، ترکیب و تنظیمات نوردهی نیاز دارد.
