انتخاب گیتار (یا "پلکتروم") را بین انگشت شست و اشاره خود نگه دارید. آنقدر محکم بگیرید که سیم ها را بکوبید ، اما نه آنقدر محکم که سفت شود. اجازه دهید انتخاب کننده رشته را مسواک بزند ، اما سعی نکنید رشته را "جمع کنید". سایز انتخابی را که برای شما مناسب است انتخاب کنید ، روش صحیح قرار دادن دستان خود بر روی گیتار را تمرین کنید و تا زمانی که بتوانید صدایی تمیز تولید کنید ، زوزه کشیدن و کندن را تمرین کنید.
مراحل
روش 1 از 3: نگه داشتن یک انتخاب
مرحله 1. انتخاب را در دست تکان دهنده خود بگیرید
اکثر مردم راحت تر دست و پا می زنند و گیتار را با دست غالب خود می چینند ، در حالی که نت ها و آکوردهای خاصی را با دست غیر مسلط خود انگشت می گذارند. گیتار را نگه دارید ، با آن تعامل داشته باشید و یک چنگ زدن را که احساس راحتی می کند ، تمرین کنید.
- "انگشتان دست" غیر غالب خود را در امتداد گردن گیتار قرار دهید ، در حالی که انگشت شست خود را در پشت گردن نگه داشته و انگشتان خود را روی سیم ها قرار دهید. تارها باید رو به روی شما باشند ، تقریبا عمود بر زمین. بدن گیتار را روی زانو قرار دهید یا از بند شانه برای ایستادن استفاده کنید.
- بازوی خود را در بالای گیتار-خط الراس منحنی در امتداد باریک ترین لبه بدن قرار دهید-و دست خود را به سمت پایین بچرخانید تا روی سیم ها استراحت کند. اگر از گیتار آکوستیک استفاده می کنید ، انگشتان خود را بر روی سیم ها بر روی پایه قرار دهید. اگر از گیتار برقی استفاده می کنید ، انگشتان خود را روی سیم بین آخرین فرت و نوار وانت قرار دهید.
مرحله 2. انتخاب خود را بین شست و انگشت اشاره نگه دارید
تقریباً نیمی از انتخاب را با انگشتان خود بپوشانید-برخی از انتخاب ها با شیار قالب بندی می شوند تا نشان دهند که انگشت شست و سبابه شما باید در کجا قرار گیرد. از یک دست محکم استفاده کنید ، اما آنقدر سست باشید که بتوانید نوک انتخاب را خم کنید. انتخاب را خیلی شل نکنید ، زیرا ممکن است از دست شما خارج شود.
مرحله 3. دستگیره ای را پیدا کنید که برای شما مناسب است
هیچ راهی "درست" یا "غلط" برای انتخاب گیتار وجود ندارد ، اما شما برخی از چنگ ها را دارید که بر کنترل ، لحن و راحتی تأکید دارند. روش "O" ، روش "خرج کردن" و روش "مشت" را در نظر بگیرید.
- از روش "O" استفاده کنید. انتخاب را بین پد انگشت شست و کنار انگشت اشاره خود نگه دارید و انگشتان خود را به شکل کشیده "O" تشکیل دهید. این چسبندگی کنترل و صدا را متعادل می کند.
- از روش "خرج کردن" استفاده کنید. انتخاب را بین پد انگشت شست و انگشت اشاره خود نگه دارید. این روش ممکن است برای کسانی که از دستگاه های اندازه گیری نازک استفاده می کنند و بیشتر وقت خود را برای تکان دادن صرف می کنند ، بهترین باشد.
- از روش "مشت" استفاده کنید. انتخاب را بین اولین مفصل انگشت شست خود (زیر پد) و کناره انگشت اشاره پیچ خورده خود ، نزدیک اولین مفصل نگه دارید. این روش اغلب توسط بازیکنان بلوگراس مورد علاقه است و ممکن است برای انتخاب های سنگین بهترین باشد.
مرحله 4. مچ خود را به سمت گیتار خود بچرخانید
نوک صاف انتخاب شما باید به آرامی روی یک رشته قرار بگیرد و طرف بلند انتخاب باید تا حد امکان عمود بر سیم باشد. زاویه مچ دست شما برای فرایند چیدن ضروری است: هنگام نواختن گیتار ، در واقع نه با انگشتان دست خود ، بلکه مچ دست خود را انتخاب می کنید. مچ دست خود را بالا و پایین بکشید تا استروم انجام شود و ریف ، تکنوازی و تار انتخاب کنید.
مرحله 5. رشته ها را برس بکشید ، آنها را قاشق نکشید
از پیک برای مسواک زدن سطح سیم ها استفاده کنید: نه آنقدر ملایم که صدا ضعیف باشد ، اما نه آنقدر خشن که بتوانید سیم را روی انتخاب بگیرید. محکم ، اما ملایم باشید. سعی کنید به جای تحمیل اراده خود به آن ، با آن کار کنید.
- سیال باشید و انتخاب خود را زیاد محکم نگیرید. شما باید با تمام حرکات خود شل و منعطف باشید. اگر بیش از حد سفت و سخت هستید ، انتخاب شما نیز سفت و سخت خواهد بود.
- هنگام ضربه زدن ، ممکن است مچ دست خود را نسبتاً سفت نگه دارید. در نهایت ، روش انگشت و مچ دست تنها ابزاری است که شما را قادر می سازد تا روان بازی کنید. وقتی روشی را پیدا کردید که احساس راحتی می کند ، بر اساس آن کار کنید.
روش 2 از 3: تکنیک های چیدن
مرحله 1. گیتار خود را با مچ دست و آرنج شل کنید
Strums صداهای کامل و چند زهی هستند که بخش جدایی ناپذیری از اکثر ریتم های گیتار را تشکیل می دهند. انتخاب را بین انگشت شست و اشاره نگه دارید و نوک انتخاب را به آرامی در بالای ضخیم ترین و بالاترین رشته (معمولاً با E تنظیم می شود) استراحت دهید. نوک انتخاب را در امتداد رشته ها ، از ضخیم ترین تا نازک تر ، مسواک بزنید و مطمئن شوید که در طول مسیر به هر رشته ای ضربه زده اید. به سرعت تارم بزنید تا نت ها با هم تار شوند و به آرامی هر لحن را بیان کند. برای آکورد آرامتر به آرامی ضربه بزنید و برای صدایی بلندتر فشار بیشتری وارد کنید.
- می توانید از بالا به پایین (رشته های بلند و نازک به رشته های ضخیم و ضخیم) یا از بالا به بالا (رشته های ضخیم ، ضخیم تا بلند ، نازک) ضربه بزنید. شما می توانید هر بخش از رشته ها (مثلاً 2-4 یا G را برای باز کردن E باز کنید) برای جلوه مورد نظر.
- سعی کنید رشته های خاصی را برای ایجاد آکورد در هنگام ضربه زدن نگه دارید. strum بخش همه کاره ای در کارنامه هر نوازنده گیتار است ، و هر چه بهتر پیشرفت کنید ، نوارهای تمیز شما تمیزتر می شوند. هنگام یادداشت برداری و آکورد ها ، سیمها را محکم نگه دارید و اگر در ابتدا وترهای شما بی صدا و شل و ول شد ، دلسرد نشوید. انگشت خود را تقویت کنید و به تمرین ادامه دهید.
- باز هم می گویم: انتخاب های نازک تر عموما باعث ایجاد صدای خفیف تر و ساکت تر می شوند ، و انتخاب های ضخیم تر عموماً یک ضربه قوی تر و قوی تر ایجاد می کنند.
مرحله 2. گیتار خود را بردارید
گاهی اوقات ، شما می خواهید فقط یک سیم را در یک زمان جدا کنید ، چه در حال نواختن یک ملودی ساده باشید یا فقط بر یک نت آکورد بلندتر تأکید کنید. نوک انتخاب خود را طوری روی سیم بگذارید که انگار در حال زمزمه کردن هستید ، اما فقط به یک رشته ضربه بزنید. سیم را با انتخاب ضربه بزنید ، اما انتخاب را به شدت از گردن گیتار دور کنید تا به طور تصادفی به سیم های دیگر ضربه نزنید.
- می توانید آکوردی را که با دست غالب خود روی گردن گیتار شکل گرفته است نگه دارید ، سپس یک نت-یا چند نت پیاپی-از آن وتر انتخاب کنید. سعی کنید هنگام انتقال بین استام و پلوک ، "فرم" های آکورد را حفظ کنید تا نیازی به تغییر چشمگیر دست غیر مسلط خود نداشته باشید.
- کندن یک نت آن را متمایزتر می کند. به خصوص در مورد سازهای آکوستیک ، ممکن است نتوانید با یک دستگاه برقی به همان حجم یا "وزن" برسید. از پلک ها برای ایجاد فاصله بین ساق های خود استفاده کنید.
مرحله 3. برای بدست آوردن سرعت ، دقت و صحت ، حرکت و بالا بردن متناوب را انجام دهید
مانند strumming ، می توانید به سمت بالا یا پایین بکشید. سعی کنید بین سکته مغزی جریان ایجاد کنید: چاک کردن به پایین ، لغزش به بالا ، لغزش به پایین ، چیدن به بالا. بازی خود را کارآمد کنید-دو بار به هم خوردن (برگشتن به بالا در بین) زمان بیشتری نیاز دارد تا اینکه ضربه ای را به هم بزنید و سپس عقب بیایید.
روش 3 از 3: انتخاب یک انتخاب
مرحله 1. صدای خود را انتخاب کنید
اکثر مارک های انتخابی بر اساس ضخامت فروخته می شوند: آنها اغلب با برچسب "نازک" ، "متوسط" یا "ضخیم" ، همراه با اندازه گیری میلی متری ، برچسب گذاری می شوند. اکثر دستگاه های پلاستیکی گیتار در اندازه های مختلف از 0.4 میلی متر (میلی متر) تا 3 میلی متر در دسترس هستند. سعی کنید با یک انتخاب متوسط ، با ضخامت بین 0.60 تا 0.80 میلی متر شروع کنید.
- انتخاب های نازک معمولا از 0.40 تا 0.60 میلی متر متغیر است. آنها برای ضربه زدن به صدا و سایر شرایطی که می خواهید صدای سه برابر سنگین داشته باشید مناسب هستند. انتخاب های نازک اغلب برای پر کردن ریتم و میان رده در آهنگ های راک ، پاپ و کانتری استفاده می شود. با این حال ، آنها فاقد وزن برای ریتم راک و سرب هستند.
- محدوده انتخاب بین 0.60 تا 0.80 میلی متر است. این محبوب ترین ضخامت انتخاب است: ترکیبی خوب از سفتی و انعطاف پذیری است که برای ریتم های آکوستیک و سرنخ های قدرتمند به همان اندازه خوب عمل می کند. انتخاب های متوسط برای تپش زنگ و خطوط سربی قوی ایده آل نیستند ، اما همه کاره هستند.
- انتخاب های سنگین تر-در واقع هر چیزی ضخیم تر از 0.80 میلی متر-صدایی سنگین تر تولید می کند. در انتهای پایین این محدوده ، شما هنوز انعطاف پذیری کافی برای ریتم های ترد را خواهید داشت ، اما همچنین استحکام لازم را برای آرپژهای آکورد تمام بدن و خطوط سرب چربی خواهید داشت. در انتهای ضخیم تر این محدوده ، بیش از 1.5 میلی متر ، تن های تمیزتر ، ملایم تر و گرمتر به دست خواهید آمد. صدای شما عمیق تر و سنگین تر می شود: ضخیم ترین انتخاب ها ، از 1.5 تا 3 میلی متر ، توسط گیتاریست های جاز و متال استفاده می شود.
مرحله 2. انتخاب مواد را در نظر بگیرید
اکثر گیتارهای ارزان قیمت از پلاستیک ساخته می شوند ، و این ابتدا باید اهداف شما را مطابق با اصول اولیه مشخص کند. اگر لبه های پلاستیکی را بریده اید ، نگران نباشید. فقط از انتخاب دیگری استفاده کنید
- همچنین ممکن است انتخاب های لاستیکی یا فلزی سنگین تری داشته باشید که برای تمرین یا برای سبک های خاص بازی طراحی شده اند. استفاده از پیک فلزی برای صدای بلندتر ، یا انتخاب لاستیکی برای صدایی ضخیم تر و سنگین تر.
- اگر مطمئن نیستید ، قبل از تعهد ، چند روش انتخاب را امتحان کنید. در اکثر فروشگاه های موسیقی ، بوتیک های خاص موسیقی ، و آنلاین می توانید گیتار انتخاب کنید. گزینه های دوستان را امتحان کنید و ضخامت ، مارک و مواد را یادداشت کنید. ببینید چه چیزی برای شما مفید است: انتخاب یک انتخاب شخصی است.
مرحله 3. از ابزارهای تخصصی برای سازهای خاص استفاده کنید
نوازندگان بانجو از گیتارهای سنتی استفاده نمی کنند-آنها از انگشتان گیر (متفاوت از کندن با انگشتان برهنه) که برای تسهیل کندن به نوک انگشتان شما می چسبد. اگر از انگشت شمار بانجو استفاده می کنید ، به وب سایت تکنیک بانجو مراجعه کنید یا در یک فروشگاه موسیقی س askingال کنید. به طور کلی ، انگشت شمارهای بانجو روی نوک انگشتان اشاره ، میانی و حلقه ای شما می لغزند ، در حالی که یک "انتخاب" تیز مانند ناخن از پد انگشت روی ناخن شما به عقب خم می شود.
مرحله 4. آموزش انتخاب با انگشتان برهنه را در نظر بگیرید
بسیاری از نوازندگان گیتار در ابتدا استفاده از چوب پلاستیکی را آسان تر می دانند. اگر بخواهید بدون چیدن بیایید نوک انگشتان خود را بچرخانید یا نوازش کنید ، ممکن است نوک انگشتان شما خام شود ، اما ممکن است متوجه شوید که هنگام نواختن ملودی های پیچیده ، بردن انگشت برد و سرعت شما را بسیار افزایش می دهد.
- اگر سعی می کنید با یک پیک بازی کنید و بعداً به انتخاب انگشت روی بیاورید ، ممکن است چند هفته تا چند ماه طول بکشد تا سطح مهارت خود را بازیابید. اگر فکر می کنید در مواقعی تغییر خواهید کرد ، با انگشت چینی شروع کنید.
- از پدهای انگشتان خود برای بالا آمدن (سیمهای بلند به پایین) و از میخهای انگشتان خود برای بلند کردن (سیمهای پایین تا بلند) استفاده کنید. برای صدای بلندتر از چند انگشت خود برای ضربه زدن استفاده کنید.
- تمرین کنید ، تمرین کنید ، تمرین کنید. اگر متعهد به یادگیری انتخاب انگشت هستید ، "تقلب" نکنید و از یک پلاستیک استفاده کنید. از هر فرصتی که می توانید برای بهبود تکنیک خود استفاده کنید. ریف ها و آهنگ ها را به آرامی و در تمام طول پخش کنید و سرعت خود را افزایش دهید.
- وقتی در تمرین انگشت زدن سریعتر و مطمئن تر می شوید ، سعی کنید دو رشته را به طور همزمان-یا حتی سه رشته-بکشید. از انگشتان خود برای ایجاد ملودی های پیچیده استفاده کنید.
